Είναι ποίημα;

Σου χρωστάω χάρη

Σαν το καράβι στην βροχή
που ψάχνει σωτηρία
Σαν την αγάπη μας κι εσυ
 χωρίς καμιά ελπίδα

Και είσαι μακριά μου
Κρυμμένος στη σκιά μου
Να προσπαθείς να ευγνωμονεις
Τα συναισθήματα μου

Και αν είναι ένα ψέμα
Εγώ θα σε ποθώ
Δως μου μονάχα ένα βλέμμα
Κι εγω θα σ'αγαπω

Θα προσπαθήσω θα παλέψω
Θα σε στηρίξω μια φορά
Και μες τα μάτια όταν κοιτάω
Θα νιώθω την χαρα

Τα αστέρια όταν κοιτάω
Δεν βλέπω δεν μπορώ
Την ομορφιά σου πια χαζεύω
Και την παρατηρω

Και τώρα εγώ μονάχη
Στα χιονισμένα τα βουνά
Να ψάχνω μια ελπίδα
Για να με τηραννα

Εσένα να αντικρίζω
Ευχή μοναδικη
Τον ουρανό χαρίζω
Σε κάποιον να σε βρει

Μην τρέξεις μακριά μου
Σε ακούει η καρδιά μου
Μα το μυαλό και πάλι
Το μήνυμα θα λάβει

Και τόσο χρόνο να πετω
Να γράφω για να σου μιλώ
Χωρίς ποτέ να μαθεις
Πόσο σε αγαπώ

Πότε δεν θα μιλήσω
Πότε δεν θα στο πω
Μαζί μου θα το πάρω
Ακόμη κι αν πονω

Το χθεσινό το βράδυ
Θα μείνει μια ζωή
Το άγγιγμα σου θα θυμάμαι
Και ας μην ησουνα εκει