Τα ποιήματα της μαμάς Λουκίας

Το είδωλο σου

Κοιτάς να δεις το είδωλο σου στον καθρέφτη
Μάτια κόκκινα, θαμπά από το κλάμα κι από την αϋπνία
Τα μάτια σου ο καθρέφτης της ψυχής σου
Ώ πλάνα μάτια πως χάσατε έτσι την λάμψη και την ομορφιά σας;
Θλιμμένο χαμόγελο που μόνο τις ρυτίδες σου φωτίζει
Ώ χρόνια, ωραία χρόνια πως περάσατε έτσι ανεκμετάλλευτα;
Μόνο με πόνο και με θλίψη
Μια γκρίζα τρίχα πάνω στον κρόταφο κι άλλη, κι άλλη
Ώ σημάδια του πόνου, της ζωής και της αγωνίας
Γέρασα, μια λέξη τόσο σκληρή κι όμως είμαι νέα
Πρέπει να είμαι νέα
Ώ νιάτα, νιάτα πως χαθήκατε έτσι μέσα σε λίγα χρόνια
Χρόνια δύσκολα, μιας άπραγης δημιουργίας χρόνια
Μόνο τρεχαλητό, πόνο, δουλειά κι απελπισία
Να κάνεις κάτι, να γίνεις κάτι, τίποτα, τίποτα, τίποτα
Είσαι πάλι απ'την αρχή, μόνο τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω.