Τα ποιήματα της μαμάς Λουκίας

Άκουσε με

Έλα σπάσε την σιωπή που σε τυλίγει κι άσε ελεύθερα τα δάκρυα να τρέξουν. Άσε ελεύθερα τα αισθήματα, το μυαλό και την καρδιά σου αυθόρμητα να εκδηλωθούν. Λύσε τη γλώσσα σου και άστην ελεύθερη να πει αυτά που θέλει. Μη την κομποδένεις άλλο πια. Τσάκισε την αξιοπρέπεια σου, σπάσε τα νεύρα σου, τσαλάκωσε το ηθικό σου, πέτα τη μάσκα σου και γίνε πιο αληθινός. Μη φοβάσαι τίποτα και κανέναν, και προπάντων τον εαυτό σου.
Είναι τιμή να μπορείς να κλαις όταν χρειάζεται, και αρετή να λυγίζεις όταν πρέπει. Γίνε πιο ευέλικτος, πιο μαλακός. Ν'αντέχεις στη ζύμωση στον πόνο, να πλάθεσαι. Και όταν πάρεις το πραγματικό σχήμα τότε πρόσεχε, να είσαι σοβαρός και αληθινός, δίκαιος και ενάρετος. Κοίταξε την αλήθεια κατάματα. Χτύπα το κακό στη ρίζα του. Στυλώσου και προχώρα. Και τότε θα δεις πόσο δυνατός και πελώριος είσαι. Τα δάκρυα δίνουν δύναμη, εξιλεώνουν τον άνθρωπο και καίνε τα δηλητήρια της ψυχής μας.