Aşaka | texting

bölüm 27

Saat 7 sularını gösterirken dediği kütüphanedeydim.İçerisi çok sessizdi ve bu beni geriyordu.Kim olduğunu öğreneceğimi bilmek beni daha çok geriyordu.Neredeyse 1.dönemi bitirmiştik.Ve biz resmen 5 aydır konuşuyorduk.Az değil 5 ay.Benim için bu çok fazlaydı.

Acaba yakışıklı mıydı?Yakışıklı olmasını beklemiyorum ama az da olsa tipi olsun değil mi?Kim bu devirde ben tipe bakmam diyip tipe bakmıyormuş.Acaba uzun boylu mu?Nelerden hoşlanır?Kaç sevgilisi oldu?O kadar çok soru soracaktım ki ona.Beni bu kadar bekletmek neymiş görecek.

Raflardan bir kitap alıp masaya oturdum.Bileğimdeki saate baktım.Geleceği yoktu galiba.Yalan mı söylemişti?Lütfen yalan söylemiş olmasın.Çünkü biraz daha bekleyemem onu.Aldığım kitabın ilk sayfasını açtım.O gelene kadar okuyacaktım kitabı.Yoksa zaman geçmek bilmezdi.

Kitabın yarısına kadar gelmiştim.Ama onun geldiği yoktu.Acaba o da yolun yarısına kadar gelmiş miydi?Daha fazla beklemeli miydim?2 saattir oturduğum sandalye artık beni rahatsız ediyordu.Aklım gidelim gidelim diyor.Kalbim bekle diyordu.Daha nereye kadar bekleyecektim.Geleceği yoktu.Oturduğum sandalyeden kalktım.Aldığım kitabı geri yerine koydum.Kütüphanenin kapısını açtığımda bir anda birinin inilti sesini duymuştum.Elinde çiçekler olan çocuğun burnunu tuttuğunu gördüm.Başını yukarı kaldırınca burnunun kanadığını gözünün morardığını gördüm.Ne yani kapı mı çarpmıştı?

Başıma bir de bunlar mı gelecekti.Çantamdan peçete çıkarttım.Burnunu tuttuğu elini çektim.Peçeteyle burnunu tutuyordum.Gözlerine baktım.Bu gözler bir yerden tanıdık geliyordu.O da bana gözlerini dikmişti.

"Yoksa siz?"Başını salladı.Gülümsemeye çalıştı."Evet Helya."Allah kahretsin!Daha ilk günden çocuğa darbeyi yapıştırmıştım.Böyle olacağını bilseydim o kapıyı açar mıydım be?"Çok özür dilerim.Allah belamı versin ki amacım bu değildi.Zaten böyle amaç olmaz.Gel istersen seni bir acile götürelim."Tuttuğu çiçekleri salladı.Yok gitmeyelim anlamına geliyordu galiba.Kolundan tutup banka oturttum.

"Sen burda bekle ben açık eczane bulup geliyorum."Koşarak oradan uzaklaştım.Açık eczane aramaya başladım.Uzun uğraşlar sonucu bi açık eczane bulmuştum.Lazım olan malzemeleri alıp yanına koştum.Lakin oraya vardığımda onu orada bulamamıştım.Etrafı gezdim ama yoktu.Gitmiş miydi?Daha konuşacak çok şeyimiz vardı.

Etrafta dolaşırken onu kütüphanenin az ötesinde ağacın kenarında otururken gördüm.Banktan kalkıp buraya neden gelmişti ki?Belki de kütüphaneye gelen kişilerin ona bakışlarından rahatsız olmuştur.Yanına oturdum.Sağ tarafında olan çiçekleri kucağıma bıraktı.Çoğu çiçeklerin yaprakları dökülmüştü.

"Teşekkür ederim."Gülümsedim.Zor bela olsa da o da gülümsedi.Önce kanattığım burnunu pansuman ettim.Gözünün kenarındaki morluğa dokundum."Acıyor mu?"

"Sen dokundun ya geçti."Başımı eğip güldüm.Böyle sözler beni utandırıyordu."Doğruyu söyle?"Başını salladı."Gerçekten çok özür dilerim.Yarın okula böyle geleceksin ama."

"Okulu boşver.Nasılsın?"Asıl benim ona bunu sormam gerekiyordu."İyi gibiyim.Asıl sen?","İyiyim.Sorun yok."Bir şey demedim.Konuşmasını bekledim ama o da konuşmadı.En sonunda sessizliği bozdum."Seni gördüğüme sevindim."Yandan bi bakış attı.Gülümsediğini görebiliyordum.

"Beni sever misin peki?"Bu ne biçim soruydu?Bir anda niye bunu sordu?Çok yersiz olmuştu."Bilmem."Dedim."Beni sev olur mu?Kötü çocuk değilim.Kimseye zararım olmaz.Beni duy.Sana seslenişimi duy.Beni gör hep.Seni seviyorum bunu bil."Seni seviyorum derken gözlerimin içine bakmıştı.Ona kimi sevdiğimi söylemeli miydim?Bilmesi gerekiyor sanki.

"Boran?"Yüzümü ona çevirdim.O da yüzünü bana çevirdi."Sana bir ara demiştim ya birine aşığım diye."Kaşlarını büzdü."Onu bilmek istemiyorum."

"Ama beni bir dinle."Dinlemesi için yalvaracaktım neredeyse."Aşkının kim olduğunu bilmek istemiyorum dedim."Atarlı atarlı konuşuyordu.Cümlemi söylesem ne kadar çok sevineceğini o kadar eminim ki.Peçete tuttuğum eli itti.Yerden bi peçete alıp ayağa kalktı.Sinirli sinirli bana bakıp"Görüşürüz Helya."dedi.Arkasına bakmadan çekip gitti.