Sorry dat ik jullie zo lang heb laten wachten, maar school is momenteel chaotisch druk. Krijg nauwelijks tijd om aan mijn verhaal te werken. Toch heb ik eindelijk hoofdstuk 1 weten af te maken, dus geniet ervan!
1. Het Willonbos
Het Willonbos leek maar niet dichterbij te komen. Ashley snapte dat ze in de huidige omstandigheden blij mochten zijn dat ze überhaupt konden reizen, maar elke dag die ze niet in de beschutting van het bos doorbracht, was een dag in onzekerheid met de woedende tiran Heshtra achter je aan.
Ashley dacht zelfvoldaan terug aan hun geslaagde reddingsmissie. Twee weken terug waren zij en haar beste vriendin Emily en diens tweelingzus Emilia naar Heshtra’s vesting gereisd om hun vierde zuster Valentina, die door Heshtra gevangen was genomen, te bevrijden. Na een wekenlange training waren de meiden klaar voor een gevecht en dat hadden ze ruimschoots laten zien door hun zuster voor de neus van Heshtra terug te kapen. Hun overwinning had hen wel flink wat gekost. Emilia, die ooit een bondgenoot was geweest, had hen uiteindelijk in de rug gestoken. Emily was door Heshtra’s duistere magie flink gewond geraakt en lag nu nog steeds in een coma. Ashley zelf was ook slachtoffer geworden van Heshtra’s woede, maar was er sneller bovenop gekomen dan haar vriendin. Elke dag bag Ashley echter voor haar welzijn en ze hoopte dat de goden haar spoedig gehoor wilden geven.
Valentina legde een warme hand op haar schouder. ‘Waar denk je aan?’ vroeg ze en ze ging naast haar zitten. Samen keken ze over de grasvlakte uit, waar ze voor die nacht halt hielden.
‘Onze avonturen tot dusver.’
‘Je bedoelt jullie dappere reddingsactie?’
Ashley glimlachte waterig bij haar lovende woorden. ‘En de prijs die we ervoor betaald hebben.’
Valentina’s blik dwaalde af naar Emily’s gedaante. Ze lag naast haar draak Gabrum en leek te slapen, zij het niet dat haar gezicht iets koortsigs had. ‘Ik doe mijn best, Ashley. Je moet me geloven wanneer ik zeg dat Emily langzaam vooruit gaat.’
‘Heel langzaam. Elke dag dat zij haar ogen niet opent, baart me zorgen.’
‘Emily is krachtig. Ze zal snel weer onder ons zijn.’
‘Snel is niet goed genoeg!’snauwde Ashley en ze sloeg boos haar armen over elkaar heen. ‘Elke dag dat we het Willonbos niet bereiken, lopen we gevaar!’
‘We kunnen niet sneller dan dit reizen. Dat kan Emily niet aan.’
‘Ze heeft de hulp van de elfen nodig! Zonder hun hulp redt ze het sowieso niet!’
‘Heb je zo weinig vertrouwen in mijn geneeskunst?’
‘Nee, dat is het niet. Ik weet wat zwarte magie teweeg kan brengen en welk litteken het achterlaat.’ Afwezig streek Ashley over haar rug, waar ze ooit een afschuwelijk litteken had gehad, veroorzaakt door de kling van Heshtra’s dienaren, de Glaerigh. De elfen hadden haar gedurende een feest weten te genezen met elfenmagie. ‘Alleen de elfen kunnen die magie verdrijven.’
‘We kunnen niets anders doen dan bidden en vertrouwen hebben.’
Ashley hoorde Emilia ongeloofwaardig snuiven. Nadat Emilia hen verraden had, had Ashley niets liever gewild dan de slang achter te lateen. Valentina had er echter op gestaan dat Emilia met hen meeging. Ashley haatte haar er elke dag meer om. ‘Wil je ook iets inbrengen?’vroeg Ashley kortaf. ‘Of ben je gewoon weer je irritante zelf?’
‘Geloof hebben? Dat brengt mijn zus niet terug!’
‘Alsof het je kan schelen.’
