dream • jung hoseok

beş

Aynı oda. Aynı resimler. Ama etrafta kimse yok, benim dışımda.

"Hey! Burada mısın?" diye bağırıyorum. Yavaş yavaş ilerliyorum. Etraf aydınlık. Her şeyi net bir şekilde görebiliyorum.

Biraz ilerledikten sonra bir kafes görüyorum. Kafesin içinde o var.

"Hey!" diye seslendiğimde yavaşça bana dönüyor.

"Neden bir kafesin içindesin?" Bilmiyorum anlamında jest yapıyor.

"Neden konuşmuyorsun?" diye soruyorum.

"Konuşabiliyorum." diyor. Bunun üzerine rahat bir nefes veriyorum. Çünkü ismini öğrenmek istiyorum. Onu bulmak istiyorum...

"Şimdi; ilk önce sen bana ismini söyle, daha sonra da ben."

"Hayır, ilk önce sen söyleyeceksin."

"O nedenmiş?" diye soruyorum.

"Çünkü ben öyle istiyorum." dediğinde iç çektim. Kafese daha çok yaklaştım.

"Pekala. Söylüyorum. Park..." Tam söyleyecekken birden ışıkları sönüyor. Çığlık atıyorum çünkü korkuyorum.

"Şş... Sakin ol. Sadece bana doğru gel."

"Arada kafes var ama. Nasıl geleyim?"

"Sen gel." diyor. Ellerim titremeye başlıyor ve yavaş yavaş ağlıyorum. Sakin kalmak için yumruklarımı sıkmaya çalışıyorum ama ona gücüm yetmiyor. Bir el, kolumu tutuyor ve beni yönlendiriyor. Ona doğru gidiyorum. Büyük ihtimalle odur diye tahmin ediyorum.

"Sakın ol. Yanındayım."

"S-sarılabilir miyim?" diyorum. Cevap alamadan iki kol belimi sarıyor. Ben de ona sarılıyorum ve gözlerimi sımsıkı kapatıyorun. Derin nefesler alarak sakinleşmeye çalışıyorum.

"Niçin karanlıktan korkuyorsun?" diye soruyor.

"Bunun sebebini söyleyemem." diyorum. Bunun üzerine susuyor.

Bir anda ışıkları açılıyor ama onu göremiyorum. Bir manken var karşımda. Etrafıma bakıyorum ama onu göremiyorum.

Bu sefer kafesin içinde ben varım. Yavaşça yere çöküyorum ve dizlerimi kendime çekiyorum. Alnımı dizime yaslıyorum ve gözyaşlarımı serbest bırakıyorum.

Uyandığımda yastığım ıslaktı. Gerçekten de ağlamış mıydım?

Rüyalarımdan hiçbir anlamı çıkaramıyorum. Ne ifade ettikleri hakkında hiçbir bilgim yok.

Bu rüyada da onun ismini öğrenemedim. Bir dahaki rüyamda kesinlikle öğreneceğim.

Göreceğiz...