O gün uyuyamamıştım.Bir sonra ki hafta yola çıkıcaktık.Her şey hazırdı.Bir sorun da çıkmadı neyseki.Fakat o zamanlar çocuktum ve nedense üzülmüyordum.Düşünsenize bir daha bu şehire hiç gelmeyeceksiniz.Ben anlamıyordum o zamanlarda,onun değerini.Yola çıktık.Her şey yolundaydı.Hiç bir şey ters gitmedi zaten.Oraya vardığımızda bir ev bulduk taşındık her şey tamamdı.Oradaki okulda çocuklar bu tür şeylere pek meraklı değillerdi ama bir kez sorarlardı en azından.
Hani derlerdi sevgilin var mı felan.Ben çok isterdim evet var diye ama yok dedim.Birini seviyordum.Yıllarca böyle geçti.4 yıl boyunca birini seviyorum diyip durdum.Son yıl,10. Sınıfa başlamadan önce her zamanki gibi sıradan bir gündü.Bana annem ne dedi biliyor musunuz.Antalya ya geri dönelim mi dedi.Bende hemen tamam dedim.Çok sevinmiştim.Aklıma hiç gelmiyordu orası.Ama bunu duyunca aklıma ilk o geldi.O yılın en başında arkadaşlarıma Antalya ya geri döneceğimi söyledim. Hepsi çok üzülmüştü.İki ay boyunca oradaki bir okulun naklini bekledim.O iki ayı da arkadaşlarıma çok iyi bir şekilde geçirmeyi planlıyordum ama pek olmadı.Tüm sınıf mallarla dolmuştu ve sınıf bozulmuştu.Yani geçen seneye göre baya düşmüştü.Sınıf serseriye döndüğü için sevinmiştim geri Antalya ya döneceğim için.Zaten mutluydum.Onu tekrar görmeyi düşünüyordum.
Oraya yola çıkmıştık.Güzel bir ev bulduk taşındık.O sırada Wattpad de biriyle tanıştım.Onunla sohbet ediyordum.Gayet iyi bir sohbet arkadaşıydı.O kız hakkında konuşuyorduk.Onu bilen sayılı kişilerden. Şu an 4 kişi biliyor o kızı.Okula giderken onu gördüm ama beni farketmedi bile. Bende baya üzülüyordum.Keşke beni gördüğünde tanısaydıda sohbet etseydik. Ama belkide benim onu sevdiğimi öğrenseydi benden nefret edecekti.O yüzden bende bir karar almıştım. Onu sevmeyi bırakıcaktım.Nasıl demeyin. Sevgiyi önce kafamdan atacaktım.Yani o kızı artık düşünmeyecektim.
Ondan vazgeçmem gerekti.Aklımdan silmeyi düşünüyordum.Öyle de yapacağım. İleride ne olacağını bilmiyorum ama şimdilik bu kadar.Size daha detaylı anlatmak isterdim ama anlatamam çünkü o 4 yılı o kızdan farklı bir şehirde iletişimsiz bir şekilde geçirdim.Ama şuan onunla aynı şehirdeyim.Beni görür ve sohbet etmek isterse çok korkarım.Çünkü ya beni gördüğüne sevinmediyse.Benden hala nefret ettiğini söylerse.O zaman kalbi kırılmış,sevgisi bol mu bol,hüzün içinde birisi olurum.Çünkü ondan başkasını ben sevmedim.Başka birisine bakmadım ben.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öyle işte yaa.Bir şey eksik.O kıza bir his duyuyorum,bir sevgim var.Ve bu sevgimin karşılıksız olması beni çok yoruyor.O kızın sevgisi eksik bende.
Bu hikayem gerçektir arkadaşlar.Gerçekte yaşanmış ve devam ediyor.Ve ben gerçekten üzülmeye devam ediyorum.Ve ben o kızın sevgisini hala bekliyorum.Kalbimi doldurmasını bekliyorum hala.Ama olmayacak diye korkuyorum...
