REVENGE:Infinite Love

Kabanata 1

Simula kasi nung nawala si dad, andami ng problemang nahahantong sa kompanya namin. Oo, mayaman kami. Isa sa pinakamayaman. Ano naman ang magagawa ng kayamanan namin kung yan ang dahilan ng pagkawala ng tatay namin.

"Ma, wag kana pong umiyak. Alam kong masaya na si dad dun sa langit. Hindi niya tayo pababayaan hanggang kailan. Mahal niya tayo dba? Ma?" sabi ng binata habang humihikbi.

"Alam ko yun anak, pero kasi... Kapag hindi ko lang pinilit ang tatay mong bawiin yung shares dun sa Reyes Company malamang buhay pa ang tatay mo ngayon." halatang nagsisisi si mama dahil sa nangyari.

Ilang minuto din ang lumipas at napagpasyahan ni mama na pumasok muna sa kotse habang ako ay nagpaiwan na nakatayo sa harap ng puntod ng papa ko.

" Dad, i miss you" nangiyakngiyak na tugon ng binata tsaka umupo sa harap ng puntod ng tatay niya.

Humalakhak ang binata dahil sa naalala nito pero kahit ganun, pumapaibabaw padin ang lungkot na nadarama nito sa pagpanaw ng papa niya. Umaagos ang luha niya sa harap ng tatay niya.

"Sabi mo nga dad na a boy never cries if he's brave, iba na ngayun dad. Umiiyak na po ako"

"Sige dad, aalis na po kami. At... Kaarawan pala ni mama bukas. Sayang naman at di mo pa naabutan ang kaarawan ni mama no. Magparamdam ka po kay mama kahit paminsan minsan. She missed your hugs and kisses. Lagi kayong naghahalikan ng pisnge sa harap namin ni kuya noon, remember? "

Hinaplos ng binata ang puntod nito tsaka pinunasan ang luha gamit ang kabilang kamay at tuluyan ng umalis.

I will avenge your death

–

" Mom happy birthday, where do you wanna go? "tanong nito ng napansin niyang nakabihis na ito ng itim na coat tsaka nakaboots ng itim." Bibisitahin ko lang si Lola mo" sabi nito habang nakangiti sabay suot ng salamin. "Sama ho ako".

"Wag na anak, kasama ko naman si manang linda" ani neto kaya napatango nalang ang binata sa tugon ng kanyang ina. "Mag-ingat po kayo hah"

"Sige anak" sabi nito tsaka sila nagyakapan na para bang di na sila magkikita. "Ikamusta moko kay lola, mom". Tumango naman ito at tsaka na tuliyang lumabas ng bahay at sumakay sa kotse nila. Umakyat ang binata tungo sa kwarto niya para magpahinga.

"Kelan pa kaya makauwi si kuya" lungkot na sabi niya sa kanyang sarili habang hawak hawak ang isang picture frame na kung saan ay andun silang lima. Buong pamilya.

–

Naramdaman ko ang gutom kaya bumaba muna ako para kumain dahil di din ako kumain kaninang umaga.

"Oh manang linda?" gulat na tanong ko nung nakita ko si manang linda na naghahanda ng mesa para sa tanghalian. "Akala ko po ba kasama niyo si mom pumunta sa bahay nina lola?"

"Ahh hindi po sir, wala po siyang sinabi sa akin na aalis siya"

Tumango naman ako sa sinagot niya tsaka nagpatuloy sa pagkain.

'Bakit kaya pumunta si mom dun mag isa?'

"Manang?"

"po?"

"alam niyo po ba kung kelan uuwi si Landon dito?"

"hindi po sir e, di niya ho ako binigyan ng sched niya ngayung buwan ng mayo" tumango naman ulit ako at tsaka na

Sinagot ko lang siya ng tango tsaka na siya nagpatuloy sa ginagawa niya.

–

"Sir, kumain na ho kayo ng tanghalian"

"Bababa na po"

"Manang bat wala pa si mom? Tatlong araw na siyang wala dito ah"

Takang tanong ko sa kanya nadala na din ako sa kaba ko kung baka may nangyari ng masama sa mama ko. Wag muna. Her body is also weak. Baka mamaya mababalitaan ko nalang na... Ugh! Stop think negative lenthon!

D yan nakakabuti.

[Ring³×]

Hello?

Is this Lenthon Bautista?

Yes, i am baket?

I am Dr.Rachell Paculba, ikaw ata yung anak ni Madam Leny Bautista?

Ako nga ho

She's been lying on the hospital bed for about two days and i think she needs your presence

Pano mo ba nasabi?

Lagi niya kasing tinatawag yung salitang 'anak'

Ahh

Kindly visit her here as soon as possible

Send me the address

Sure

Thanks

[Beep-]

I have no time to waste. "Come" utos ko sa babaeng nakitang kong nakatayo sa pintuan ng kusina. "Sir?"

"Tell manang na aalis ako" tumango lang ito sa tugon ko at di na ako nagaksaya ng oras umalis na ako at nagtungo sa hospitan kung saan nakahiga ang mom namin.

"Lenthon Baustista"

"Ahh ako po si Dr. Paculba yung nasa phone an hour ago. Follow me Young master" how'd she know? Ahh right. My coat.

"Dito po siya sa loob" sabi niya sakin habang harap niya ang isang pinto ng isang kwarto at binuksan ito kaya bumungad ang isang babae na nakahiga sa isang puting kama na nakakumot ng puti at may unan na puti. "Mom!" sigaw ko ng pumunta ako sa tabi niya. "This can't be" napansin ko naman ang mga wire na tila nakakabit sa katawan at kamay niya.

"A-ano po yung nangyari?"

"Car accident po, nahulog sila sa isang cliff. The driver was found dead inside the car at buti nalang naabutan pa naman ang mom niyo po"

Napaluhod nalang ako sa harap kasabay ng pagtunog ng isang makina sa loob ng kwarto. Isang tunog na nagpapaalam sa akin na wala na.

Wala na ang mama ko.

Ang pinakamamahal ko.

Napahikab nalang akong tumayo tsaka niyakap siya kahit alam kong hindi na siya ako maramdaman.

"Sir labas po muna kayo... She's in a critical condition so please..." panic na sabi ng doctor. Ano pa ba ang magagawa mo? Hindi ako bobo para hindi maintindihan ang sinasabi ng makina niyo.

Wala na akong ibang magagawa kundi sumunod nalang sa sinabi niya.

Napaupo nalang ako dun sa waiting area tsaka kinuha ang cellphone ko galing sa bulsa ng slacks ko.

[Ring ring]

Bro sumagot ka naman sa tawag ko. Mom's gone. Why are you still fvcking working?!

Nakailang tawag na ako pero wala. Walang sumasagot sa tawag ko.

"Damn it!" mura ko nung tinapon ko ang cellphone ko.

I have no one now. Except for my workaholic brother.

Fuck my life!