LİTTLE BOY

🗝1

Başladığınız tarihi yazmayı unutmayın!

Üniversite ve saçmalıkları o kadar saçma bir hayat yaşıyordum ki ben de ne olduğunu bilmiyordum
Hayatımda annemi hiç görmedim kendisi bir trafik kazasında ölmüş yıllar önce babam ile yaşıyorum fakülteme yakın küçük bir evde sadece üç odası var ve yetiyor Tanrıya şükür çalışkan bir insanım ve güzel bir üniversitede okuyorum yoksa bu bataklıktan kendimi kurtaramayabilirim
Bataklık diyorum çünkü evde tam olarak bunu yaşıyorum
Babam bana şiddet uygulamıyor ama psikolojik şiddeti evde olduğum her saniye görüyorum sadece sade bir yaşam istiyordum ama yoktu
Asla da olmadı
Üç kafede çalışıyorum en azından para biriktiriyordum ve böylece yiyecek alabiliyordum
Üç kafe fazla gelebilir ama üniversitedeyken ihtiyaçlar fazla oluyor ve harcanan para kat ve kat fazlası oluyor
Haftanın her günü işe gitmek zorunda kalıyorum yani
Aynı zamanda özel ders veriyorum kendimden alt sınıflara
Bunları yapma sebebim eve sadece benim para getiriyor olmam
Evet babam çalışmıyor ve bu bataklığı ben besliyorum
Babam bana yardımcı olmuyor sadece yetimhanede büyümemem için yanımda olduğunu söyledi ama bu tamamen saçmalıktı o parayı hazır bulduğu için benim yanımda kalıyordu ki zaten artık yetimhane derdim de kalmamıştı
Okuduğum tıp fakültesi Kore'deki sayılı güzel üniversitelerden birisidir
Ve bundan gerçekten memnunum ama hayatımdan değilim hayatımda bir heyecan yok hiç bir zamanda olmadı sadece normal şeyler, fakirlik gibi bir bela var sadece
Bir ara barda çalışmayı bile düşündüm hayatıma heyecan katmak için ama daha sonra bunun sadece bana zarar vereceğini düşünüp o konuyu kapattım
Özel ders verdiğim öğrencilerin genellikle evlerine gider ve onlara ufak ufak tüyolar veririm saat başı küçük bir miktar alıyorum ama bunun bile faydası var
Yine bir okul çıkışı yarı zamanlı işime giderken özel ders öğrencilerimden birini gördüm bana gülerek el sallıyordu

"Merhaba Lalisa noona"
Dediğinde ona gülüp

"Merhaba Jungkook"dediğimde yine gülümsemişti
Bu çocuk çalışkan değildi ama dersleri kötü de değildi ailesi annemin arkadaşıymış güya hatta annemin arkadaşlarından birileri oldukları için bana fazlasıyla yardım ettiler
Galiba bana zararı dokunan tek kişi babamdı

Peki bu çocuğun burada ne işi vardı?
Onun şu an evde olması gerekiyordu yanında duran çocuğu da gördüğümde bir baş selamı verdim

"Neden evde değilsin Jungkook?"

Dediğimde bana alaycı bir gülüş sunmuş

"Arkadaşım Taehyung ile bir kafeye gidecektik de"
Başımı onaylarcasına salladıktan sonra Taehyung'un ondan yaşça büyük olduğunu anlattı aralarında bir yaş varmış yani onunla aynı yaştaydık

Ben gideceğim kafeye gitmek için ayrıldığımda onların da peşimden geldiğini gördüm kafeye girdim ve tezgahın arka tarafına geçtim üzerimi değiştirip önlüğümü giydim ve kasaya geçtim insanların siparişlerini alırken sırada Jungkook ve Taehyung'u görmüştüm bana şaşkınca bakarlarken ben de şaşırmıştım onları bu kafede beklemiyordum en azından ama tabiki yaptığım işten utanacak değildim ya

Onlar sipariş verirken Jungkook sadece sırıtmak ile meşgüldü Taehyung ise beni resmen baştan aşağı süzmüştü bakışlarından tabiki rahatsız olmuştum bunu dile getirmeli miydim?

Jungkook Taehyung' a bakıp kaşlarını çattığında tekrar bana bakmıştı ben derin bir nefes aldıktan sonra

"Ne istiyorsunuz?"
Dediğimde