Apricity || Texting

0.8

İyi okumalar <3

Oy ve yorumu unutmayıın :)

apricity= Niye artık yazmıyorsun ?(18.13)

abis= Şu iki üç gündür çok kötüyüm.(18.13)

abis= Her yerim çok ağrıyor.(18.14)

apricity= Geçmiş olsun :( (18.14)

apricity= Yapabileceğim bir şey var mı ? (18.15)

abis= Teşekkür ederim ama bir şey yok :) (18.15)

apricity= Görüşmeyeli nasılsın ? (18.15)

abis= Kötüyüm... (18.16)

abis= Artık bazı şeyleri kaldıramamaya başladım.(18.16)

abis= Dayanamıyorum artık Berker...(18.16)

abis= Ben mutlu olmayı hak etmiyor muyum ?(18.16)

abis= Niye bir kere yüzüm gülmüyor ?(18.17)

abis= Artık pes etmek istiyorum.(18.17)

apricity= Anlatmak ister misin ? (18.18)

apricity= Belki anlatarak geçebilir.(18.18)

abis= Bu anlatarak geçecek bir şey değil.(18.19)

abis= Kimse beni anlayamaz.(18.19)

abis= Bu konuyu kapatalım.(18.19)

apricity= Sen bilirsin.(18.20)

Telefonumu yanıma koyup yine ağlamaya başladım. Şu günlerde gerçekten her yerim çok ağrıyordu ve aşırı midem bulanıyordu. 

Benim tek bir şeye ihtiyacım var ama o da imkansızdı.

Yataktan kalkarak dolabıma yaklaştım. Altıma siyah eşofman, üstüne siyah kapüşonlu düz sweatshirtümü giydim. Askılıkta duran yine siyah renkteki kapüşonlu ceketimi giydim. İkisinin de kapüşonunu kafama geçirdikten sonra aynaya baktım.

İçimin karanlığı dışıma vurmuş gibiydi. Yüzüm kapüşon sayesinde gözükmüyordu.

Odamdan çıktım ,annemin nereye gidiyorsun sorularına yanıtsız bırakıp evden ayrıldım.

Nereye gittiğimi bilmeden yürümeye başladım. 

Sonra kendimi onun evinde buldum. Birinci katta oturuyordu. Odası perdeden gözükmüyordu. Sırtımı duvara yaslayıp yere oturdum. 

Boş boş penceresine bakarken yoldan geçen insanlar bana garip bakışlar atıyorlardı.

Sonra balkonda onu gördüm.  Sağ elinde kahve, diğer elinde Elif Şafak 'Aşk' kitabını tutuyordu. Kahvesini masaya bırakmış etrafa bakarken bana baktı. Yüzümü hemen görmemesi için eğdim.

apricity= Şu siyah kız sen misin ? (19.34)

abis= Şu çok mutsuz,yıkık,delicesine birisini seven kız mı ? (19.34)

abis= Ah evet o benim.(19.34)

apricity= Bekle geliyorum.(19.34)

abis= Hayır.(19.35)

apricity= Benim yüzümden bu haldesin bırak da düzelteyim.(19.35)

abis= Düzeltemezsin daha da parçalarsın... (19.36)

Onunla yazışırken kapı sesi geldi. O çoktan dışarı çıkmış bana doğru yürüyordu. Kapüşonumu daha da çekerek yüzümü kapattım. Yerden kalkıp yürümeye başladım. 

"Gitme..."

Onun sesini duymamla durdum.

"Lütfen gitme..." Sesi titriyordu.

Gözümden usulca bir yaş damladı. Gitmek zorundaydım. Buna hazır değildim.

Yürümeye başladığımda birden bileğimi tutup beni kendine çekti. 

Yüzüne baktığımda gözlerinin kapalı olduğunu gördüm. 

Bu adamı sevdiğimi daha önce söylemiş miydim ?

Kafamı omzuna bastırarak bana sımsıkı sarıldı. 

Tek ihtiyacım olan şey işte buydu...

Kollarımı boynundan geçirerek ben de ona sarıldım.

"Bana ne yapıyorsun böyle ?"

Nefesi kulağımı gıdıklıyordu.

Kokusunu derin derin içime çektim. Bu an hiç bozulmasın istiyordum.

Ömrüm boyunca böyle kalabilirdim.

Gözlerimi kapattım. 

Hayal etmeyi hiç sevmezdim. Çünkü kurduğum hayallerin hiçbiri gerçekleşmezdi. Ama ne olduysa kurduğum bütün hayaller gerçekleşmeye başladı.

Kurduğum Hayaller

1- En sevdiğim şarkıyı birlikte dinlemek =+

2- Ona sımsıkı sarılıp kokusunu içime çekmek =+

3- Karşılıklı şarkı söylemek = ?

4- Birlikte gün batımını izlemek = ?

5- Birlikte aşk kitabı okumak= ?

6- Birlikte film izlemek= ?

7- Onu gülüşünden öpmek= ?

8-  Ve onun güzel gözlerine bakarak onu sevdiğimi söylemek= ?

Belki bu hayallerimin hepsi bir gün gerçekleşirdi.

Sadece zaman gerekiyordu.

Bölüm nasıldı ?

Kitabı sevdiniz mi ? Şu anlık nasıl ?

Oy ve yorum yapmayı unutmayın <3