05**= Seni seviyorum Apricity... (16.58)
05**= Apricity ne demek diye sorarsan sana taktığım bir isim. (16.58)
05**= Kış gününde açan güneş anlamına geliyor. (16.58)
05**= Sen de benim soğuk, buz tutmuş yüreğimde açan bir güneş gibisin. (16.58)
05**...
Evet final bölümüne geldik. Allah'ım inanamıyorum. Bu kitaba yakışan çok güzel bir final oldu.
Umarım kitabımı severek okumuşsunuzdur.
İyi Okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi açmadan önce boğuk boğuk sesler duyuyordum. Her yerim ağrıyordu. Başım çok kötü zonkluyordu. Hele de sırtım ve kalça bölgem çok kötü sızlıyordu. Gözümü açacak mecalim yoktu. Dudağımı bile hareket ettiremiyordum.
Ses netleşmişti. Konuşan Berker'di.
"Tam iki haftadır uyuyorsun abis. Tam iki hafta. Hadi uyan artık. Seni çok özledim."
Ne diyordu bu ?
Yavaş yavaş en son yaşadıklarımı hatırladım. Ve gözümden bir yaş aktı. Kendimi çok zorladım ve gözlerimi açtım.
Berker ağlamaktan şişmiş gözleriyle bana bakıyordu.
"Sonunda uyandın Abis."
Bir anda hıçkırarak ağlamaya başladı ve üzerime kapandı.
"Her şey benim suçum. Seni bu hale getiren benim. Çok özür dilerim. Affet beni. Lütfen affet."
Evet şu an her şeyi hatırlamıştım. Bu iki haftadır arada sırada uyanıp sesleri dinliyordum. Berker'i ve Dilay'ı öyle gördükten sonra bayılmıştım.
Hastanede duyduklarıma göre de hastalığımın son evresindeydim ve bu evreyi en üstünden yaşıyordum. Artık son bir çare vardı.
Kemik iliği nakli.
Ama o da çok zor bulunan bir şeydi.
İki hafta bile çok iyi dayanmıştım.
Nefes almakta zorlanıyordum ve konuşamıyordum.
(Multideki şarkıyı açın.)
"Seni çok seviyorum abis. Seni her şeyden çok seviyorum. O gün Dilay beni zorla öptü, tam ittirdiğim sırada sen bayıldın. "
"Lütfen beni bırakma Abis. Beni sensiz bırakma. Ben sensiz yapamam. Ben sensiz bir hiçim. Ben sensiz koca bir boşluktayım."
"Lütfen beni bırakma."
"Bana bu kötülüğü yapma."
"Sen ölürsen ben de ölürüm."
Ben mutluluğu hiçbir zaman tatmayan, hep karanlıkta yaşayan, hep dışlanan, hep hakarete uğrayan, bir kızdım.
Tam mutluluğa ulaşıyorum derken daha da batan,yine hüsrana uğrayan bir kızdım.
