Choices / Calum Hood

11. Vaarwel

Ik sta recht, terwijl ik ondersteund word door Calum. Hij neemt me heel stevig vast. Ik heb zin om weer bewusteloos te vallen zodat hij me zou moeten dragen. Ik zucht. Ik kan echt geen afstand nemen van Calum zoals Ashton zou willen. Morgen vertrekken ze toch. Het maakt nu niets meer uit. Als we naar binnen gaan voel ik me slecht omdat ik gelogen heb. Ik zie Luke en Ashton aan het tafeltje zitten. Luke kijkt echt geschokt als hij me ziet, terwijl Ashton alleen maar doet alsof. Of is hij toch geschrokken van zichzelf? Luke staat op en helpt me zitten, want ik wankel nog steeds. Als de serveerster met onze pizza's komt, kijkt ze alsof Calum me mishandelt. Celien legt uit aan Luke en Ashton wat er gebeurd is. Ik weet dat ze stiekem blij is dat ze met Luke praat. Ashton kijkt me onverschillig aan. Hoe doet hij dat toch? Ik staar terug. De sfeer aan tafel is gezakt tot een laag pitje. Calum probeert me aan het lachen te maken, maar als ik naar hem kijk, moet ik alleen maar meer aan daarnet denken. Ik moet me niet zo aan hem hechten, waarschijnlijk zie ik hem toch nooit meer na morgen.

De rest van de avond verliep rustig en nadat iedereen van de schok bekomen was, werd het erg gezellig. Toch voor hen. Mijn avond was al verpest. Calum heeft me mijn gsm teruggegeven die ik dus al een paar dagen kwijt was. Blijkbaar had iemand hem gevonden en naar de laatste waarmee ik ge-smst had gebelt. Dat was dus Calum. Nu zijn we op weg terug naar het hotel. Luna, Celien en ik hebben het van onze ouders gedaan gekregen dat we bij de jongens mogen blijven slapen. Eigenlijk had ik geen zin, maar het is de laatste avond dat ze hier zijn en ik wil bij Calum zijn.
Ik loop alleen achterop, terwijl de rest vrolijk babbelt. Opeens loopt Michael naast me. Ik begin rapper te lopen, maar Michael neemt mijn arm vast zodat ik verplicht ben om stil te staan. Wat heeft iedereen met die arm? 'Emma, ik weet dat je gelogen hebt', zegt hij. Ik kijk hem recht aan. 'Straks komen we te veel achter.' Ik begin opnieuw te wandelen. Michael zucht en gaat voor me staan zodat ik niet door kan. 'Komaan, wat is er écht gebeurd?' Ik draai me om en loop de andere kant uit. Ik kan het hem niet vertellen. Hij grijpt me bij mijn schouders en trekt me terug. Even doet het me denken aan Ashton en het maakt me bang. 'Michael, stop.' Mijn stem trilt en Michael hoort het. Nee, nee, nee, nu laat hij me zeker niet meer met rust. 'Alsjeblieft, je weet zelf dat je het niet kan verbergen. Je kan zeggen wat je wil, maar je ogen vertellen dat er iets is', verklaart hij. Ik voel tranen opwellen en langs mijn wangen naar beneden stromen. Michael neemt me vast in een knuffel en streelt over mijn haar. Zo blijven we een tijdje staan tot ik de stilte verbreek. 'Het spijt me, ik kan het echt niet zeggen.' Ik maak me los en begin naar het hotel te lopen terwijl ik mijn tranen droogveeg. Michael loopt achter me maar zegt niets meer. Daar ben ik hem dankbaar voor.
Wanneer we in de kamer van Luke aankomen waar ondertussen een klein feestje aan de gang is, zet ik mijn beste nepglimlach op. Luke reikt mij en Michael bier aan en ik ben van plan te weigeren omdat ik nooit drink, maar ik bedenk me. Iedereen kan de pot op. Vanavond moeten we voor de laatste keer ik plezier maken, want morgen is het al te laat. Calum zet de muziek luider, komt naar me toe en kust me. Dan beginnen we net als de rest te dansen.

Na 3 pintjes springt Celien op mijn rug. Ik wankel en val recht op de zetel waar Luke en Ashton zitten. Dus eigenlijk kom ik op Ashton terecht en Celien op Luke. We schateren het uit en ergens besef ik dat ik op Ashton lig en dat hij waarschijnlijk boos is nu. 'Emma, je ligt op me', zegt hij bot. 'Weet ik Ash, relax een beetje, je bent hotter als je lacht.' Ik wrijf over zijn haar en Celien en Luke schieten in de lach. Ashton kijkt me woedend aan. Ik sta op en neem nog een pintje. Eerst vond ik het niet lekker, maar nu proef ik het al bijna niet meer. Ik draai een toertje en kijk de kamer rond. Ashton en Luke zitten in de zetel, Celien zit op Lukes schoot en plaagt Ashton, Luna zit in de armen van Michael op het bed en Calum... O wacht, die staat nu voor me. 'Hey, schatje.' Hij kust me voor de zoveelste keer vanavond en ik kus hem hartstochtelijk terug. Plots neemt hij me vast en word ik van de grond opgeheven. Ik slaak een gilletje en sla mijn armen rond zijn hals waardoor er bier op zijn t-shirt terechtkomt. 'Ik vind dat je hem nu moet uittrekken', giechel ik. 'Ik denk dat je zat bent,' zegt hij. Ik? Zat? Misschien wel. 'maar omdat jij het bent...' Hij zet me neer, trekt zijn t-shirt uit en neemt me terug in zijn armen. 'Veel beter', zeg ik met een grijns op mijn gezicht.

Koppijn. Ja, verschrikkelijk veel koppijn. Ik kreun en doe m'n ogen open. Blijkbaar ben ik gisteren op de zetel in de armen van Calum in slaap gevallen. Ik maak me heel voorzichtig los en sluip op m'n tenen naar de badkamer. Als ik er bijna ben, bots ik met m'n voet tegen een tafeltje.'Shit, auw!' fluister ik. Ik vloek grondig in gedachten en dan zie ik Michael zijn ogen opengaan. Ik heb hem waarschijnlijk wakker gemaakt. Ik sluip verder tot ik in de badkamer kom. Daar plens ik zoveel mogelijk water in mijn gezicht en dan droog ik me af met een handdoek. Ik kijk op mijn horloge. Het is al 12u. Over vier uur vertrekken de jongens. Michael komt de badkamer binnen. 'Ook een aspirientje?' vraagt hij. 'Graag', antwoord ik. Hij vult 2 glazen met water en doet er een tabletje in. Als ik het ene glas wil aanpakken, trekt hij zijn hand weg. 'Eerst ga je me vertellen wat er gebeurd is gisteren.'
'Michael, dat meen je niet. Ik heb barstende koppijn.'
'Daar had je dan eerder aan moeten denken', zegt hij. Hij drinkt zijn glas leeg en trekt een vies gezicht. 'Wel?'
'Geef me nu gewoon dat glas.'
'Dacht het niet.' Ik probeer het uit zijn handen te nemen, maar hij houd het glas boven de lavabo en doet alsof hij het gaat weggieten. Ik zucht. 'Ik ga het je vertellen als je me eerst dat glas geeft.'
'Beloofd?'
'Beloofd.' Hij reikt me het glas aan. Ik drink het in 1 keer uit en probeer er niet uit te zien alsof ik net in een citroen gebeten heb. Ik zet het glas weg, loop de badkamer uit en neem mijn jas. 'Wat doe je?' fluistert Michael, 'Je ging het zeggen.'
'Dat ga ik inderdaad doen,' fluister ik omdat de anderen nog slapen, 'maar ik heb geen zin om jullie levens te verpesten en hier nog te zijn als je het eenmaal weet.' Hij kijkt me vol onbegrip aan, maar ik ga verder. 'Je mag het alleen nooit tegen Luna en Celien zeggen, oké?' Hij knikt. Dat was alles wat ik moest weten. Straks ga ik het zeggen tegen Michael, maar dan ben ik van plan om onmiddellijk te vertrekken. Ik heb geen zin in nog meer gezever en ik zou nooit afscheid kunnen nemen van Calum. Dit is de minst pijnlijke manier. 'Luister goed. Ik weet niet wat er met Ashton is, maar hij wil niet dat ik in de buurt van Calum kom. Gisteren is hij doorgeflipt en heeft hij me bewusteloos geslagen.' Dit gaat ie nooit geloven. Ik zie zijn ongelovige blik. 'Weet je, je doet ermee wat je wil, maar ik ben hier weg. Je ziet me waarschijnlijk toch nooit meer.' Ik loop naar Calum die nog altijd slaapt en geef hem zacht een afscheidskusje zodat hij niet wakker zou worden. Dan loop ik naar Michael. Ik zie dat hij een innerlijke strijd uitvecht. 'Bedankt dat je zo bezorgd was, maar ik kan echt wel op mezelf letten', fluister ik. Tegelijk weet ik dat dat niet waar is. Wat zou Ashton nog meer doen, moesten ze hier blijven? Ik geef Michael een knuffel. Hij is nog altijd in shock, maar geeft me toch een knuffel terug. Ik ga ze missen. Ik maak me los en doe de deur open. 'Vaarwel', zeg ik. 'Vaarwel', mompelt hij terug. Dan doe ik de deur zachtjes achter me dicht en barst ik in tranen uit.

------------------------------------------------------
Vote & comment!