Księżniczka popiołu
Z włosów swych lśniących
Strzepuje pył, biały swędzący
Czarne ślady plamią jej cerę
Lecz ich nie zmywa
Dłońmi nie ścięra
Księżniczka bezbronna
Śmierć królowej widzi
W ciszy musi płakać
Śledzona przez cienie
Martwe uwolnienie
Wieczne zniewolenie
Z odsieczą przychodzi lud jej wciąż oddany
Wplątują księżniczkę w mroczne intryg plany
Godzi się na wszystko, choć serce nie sługa
Zakochała się ona w synu swego wroga
Co zrobi księżniczka, gdy będzie zmuszona
Nad losem księcia pieczę sprawować?
Czy miłość wybierze, choć nie jest jej pewna?
Czy tron w popiołach dawnego królestwa?
Cokolwiek wybierze czas dalszy pokaże
On płynie jak morze, co drogę im wskaże
CZYTASZ
Wiersze spisane potajemnie
PoesieCóż, jak wiele osób mam także własne wiersze. Zwykle nikomu nie pokazywane, od lat kurzą się w szufladzie. Może pora, by się nimi pochwalić, choć niektórych naprawdę się wstydzę. Jednak, no cóż...jakoś trzeba ćwiczyć swoje umiejętności
