Note:เรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งสิ้นและไม่มีเจตนาทำให้บุคคลดังกล่าวเสื่อมเสีย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โรงอาหาร
ขาเรียวก้าวฉับๆออกจากห้องเรียนและออกมายังโรงอาหารพร้อมกับหยิบถาดไปตักอาหารที่ตั้งใจจะกินวันนี้ สายตาพลันจ้องไปเห็นแอ๊ปเปิ้ลสีเขียวที่เขาชอบวางอยู่ตรงถาดถัดไปเพียงสองล็อกเท่านั้นไม่รอช้าแจ็คสันรีบไปหยิบแอ๊ปเปิ้ลนั่นมาทันที
และกัดมันจนเป็นรอยฟันคมของเขา เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะที่มีแก๊งเพื่อนสนิทหัวโจกตัวดีนั่งจับกลุ่มคุยกันรอเขามา เขาไม่รอช้าทักสก็อตต์ก่อนเป็นคนแรก "เห็นว่าเรียนดีขึ้นนะ"
ลิเดียมองมาทางแจ็คสันทันทีที่กล่าวชมสก็อตต์จบเพราะปกติแจ็คสันออกจะเกลียดสก็อตต์ไหงวันนี้มาแปลก
"มาไม้ไหนอีกแล้ว แล้วก็นะสักวันนายต้องโดนวางยาพิษให้ตายเลยถ้าหยิบมันมาสุ่มสี่สุ่มห้าอีก" ลิเดียพูดพลันมองไปทางแอ๊ปเปิ้ลที่แจ็คสันหยิบมาจากถาดเอาไว้วางอาหารที่ทิ้งแล้ว
แจ็คสันมองหน้าลิเดียและขำเล็กน้อยก่อนจะพูดเถียงกลับมาเหมือนเดิม
"สดขนาดนี้ใครจะทิ้งกัน มีแต่คนไม่เต็มเท่านั้นแหละ" ว่าแล้วเขาก็รีบบอกปัดลิเดียวเป็นเชิงรำคาญแบบปกติและคิดว่าไอ้ตัวพิษนั่นน่าจะเขานี่แหละ
"บางทีนายคงอยากได้ทิชชู่..อ่ะนะ...." สไตลส์พูดแปลกๆบวกกับทุกคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะเริ่มตกใจกับสิ่งที่เห็น แจ็คสันมองอย่างสงสัยแต่ไอ้ความรู้สึกเปียกๆที่ขานี่เขาจะถือว่าเป็น.....เดี๋ยว
เขาไม่มีทางฉี่รดกางเกงโดยไม่รู้ตัวหรอก
