Note: ฟิคนี้แต่งขึ้นเพราะความกาว กรุณาใช้จักรยานในการรับชม
"นายเดินเองได้..ใช่มั้ย?" สก็อตต์มองหน้าแจ็คสันอย่างไม่มั่นใจ แต่ก็ต้องโทษความมีน้ำใจของเขานั่นแหละให้ทำไงได้
"หึ ปกติฉันก็เดินเองอยู่แล้ว ไม่เชื่อรึไง? อีกอย่าง..ไม่ต้องมาทำดีกับฉันก็ได้เรายังไม่ได้สนิทกันเสียหน่อย"
สก็อตต์ยอมปล่อยให้แจ็คสันเดินด้วยตัวเองตามที่ต้องการ และเขาก็ระอาที่เจ้าตัวไม่ยอมรับว่าเป็นเพื่อนกันแล้วสักที
โครม!!!!!
ยังไม่ทันที่เขาจะได้หันหลังเลยเสียงโครมครามก็ดังอยู่ไกล้ๆนี่ ไม่ต้องให้เดาอะไรหรอกนะ มีเพียงคนเดียวเท่านั้น เท่านั้นเอง!
สก็อตต์หันหลังกลับไปพยุงแจ็คสันที่นั่งพับเป็นตัวเอ็ม ดูท่าเจ้าตัวคงจะระบมยาวเลยแน่นอน
