Strawberries, Cigarettes & Stars||Zawgyi+Unicode|| (Completed)

Strawberries, Cigarettes & Stars

တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္ ရင္ဘတ္ေအာင့္ေလာက္တဲ့အထိ တစ္ခါမွ မငိုဖူးဘူး။

မေန႕က တစ္ညလုံးငိုထားတဲ့ အရွိန္နဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ေဖာင္းအစ္ၿပီးနီရဲေနတာပဲ။ ဆိုးလိုက္တာ ဦးငယ္ရာ...။

မနက္နိုးလာေတာ့ ဘာမွလုပ္ခ်င္စိတ္ရွိမေနတာနဲ႕ပဲ ေဆးလိပ္ ခဲထားလိုက္မိတယ္။ မုန္းလိုက္တာ...။ ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးကိုရင္းၿပီး ကစားခံလိုက္ရသလိုပဲ။ ခံျပင္းတယ္ အရမ္းပဲ။ မိန္းမကိစၥ အရႈပ္အရွင္းကင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့မိတာ မွားသြားတာပဲ။ တီခ်ယ္Graceနဲ႕ အိပ္ၿပီးတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို လာၿပီး ပတ္သက္ေနတာ ႐ြံဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။

ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း ဗိုက္က ဂြီခနဲ ျမည္မွ သတိရတယ္။ မေန႕ညကတည္းက ညစာမစားရေသးတာပဲ။

အေငြ႕ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္နဲ႕ ေပါင္မုန႔္မီးကင္ တခ်ိဳ႕ကို စားပြဲေပၚခ်လိဳ႕ tissueေတြက ဟိုတစ ဒီတစနဲ႕ ပြထေနတဲ့ အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ေမေမတို႔သာျပန္ေရာက္လာရင္ အမႈစစ္သလိုကို အစစ္ခံရမွာ အေသခ်ာပဲ။

ေကာ္ဖီတစ္ငုံေသာက္ရင္း ေပါင္မုန႔္တစ္ကိုက္ကိုက္တဲ့အခ်ိန္ ျမည္လာတဲ့ လူေခၚဘဲလ္‌ေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕မိသြားတယ္။

ဘယ္သူလဲ။

ေပါင္မုန႔္ကိုက္ထားရင္း တံခါးဖြင့္ေတာ့ ရင္းႏွီးေနတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခု။

"ဘာလာလုပ္တာလဲ"

"Merry Christmas ပါ  Chan"

ဦးငယ္....။ စိတ္တိုလြန္းလို႔ same to youေတာင္ျပန္မေျပာနိုင္ဘူး။

"ျပန္ေတာ့"

" Chan... ခနေလးပါ။ ကို ရွင္းျပပါရေစ"

"ဘာထပ္ရွင္းခ်င္ေသးလို႔လဲ။ ခင္‌ဗ်ား ေကာင္မေလး ရွင္းျပၿပီးၿပီပဲကို"

"ကို႔ေကာင္မေလးမဟုတ္ဘူး"

"ဪ ဟုတ္သားပဲ ေကာင္မေလးအဆင့္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မိန္းမ အဆင့္?"

" Chan!"

"သူမ်ားအိမ္ေရွ႕လာၿပီး ေအာ္ဟစ္မေနနဲ႕"

"Chan... ကို႔ကို အိမ္ထဲဝင္ခြင့္ျပဳပါ"

မာနခ်င္းယွဥ္ေနလို႔ ဘာမွအက်ိဳးမရွိ။