თაე-მაპატიე გთხოვ...მე ჯერ კიდევ მიყვარხარ!
იო-ცრუობ...შენ მე მიყენებდი!!!
თაე-ასე არ არის..მე მართლა მიყვარხარ!
იო-თუ ასეა მაშინ მასთან რატომ წევხარ ვინც გატყუებს თითქოს ის არის ვინც შენ დაკარგე??!! რატომ გჯერა მისი უაზრობების და უსიტყვოდ რატომ ენდ...
მთელი დღეა საკუთარ თავს ამ კითხვას ვუმეორებ...მართალია დავუ დაბრუნდა, მაგრამ ახალ ის სულ სხვანაირია...სერიოზულად? ლალისა მანობანი? აშკარად ღმერთი მეღადავება...–ფიქრებში ვიყავი გართული, როდესაც ლისა გვერდით მომიჯდა
ლისა–თეე
მე–გისმენ
ლისა–დღეს სასეირნოდ წამიყვან?
მე–რავი
ლისა–აუუ გთხოვვვვ
მე–ვნახოთ...საქმე მაქვს და არ მცალია
ლისა–რა საქმე?
მე–ინფორმაცია კონფედენციალურია
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ამ დროს შევამჩნიე როგორ მიყურებდა იო...
ჯანდაბა...რატომაა ყველაფერი ასეთი რთული?! თავი ხელებში ჩავრგე...
ლისა–თე კარგად ხარ?
მე–თავი დამანებე–ამ დროს კლასში მასწავლებელი შემოდიოდა
ლისა–მითხარი რა დაგემართა?
მე–თავი დამანებე–მეთქი!!!–ვიყვირე და გაბრაზებულმა შევხედე
მასწ.–თეჰიონ კლასი დატოვე!–სხვა რა გზა მქონდა გავედი და კარი ძლიერად მივაჯახუნე
მე–ამის დედაც!–კედელს მუშტი დავარტყი...მეორედ დარტყმასაც ვაპირებდი, თუმცა ვიღაცის ხელმა შემაჩერა
იო–შეწყვიტე!
მე–წადი აქედან
იო–არ წავალ!
მე–მაშინ რა გინდა?!
იო–...
მე–მიპასუხე! რა გინდა?! აქ რატომ ხარ და რატომ მაჩერებ?!
იო–...
მივუახლოვდი და კედელს ავაკარი. ჩემს ხელებს შორის მოვაქციე...
მე–პასუხს ველოდები!
იო–მე...
მე–რა შენ?!
იო–არაფერი...უბრალოდ მე...
მე–გისმენ!
იო–ხელი მომეცი–ხელი გამომიწოდა და მეც ჩემი ხელი დავადე. ჯიბიდან პასტა ამოიღო და რაღაც დამახატა
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
მე–ეს რა არის?
იო–არ გახსოვს?
მე–და უნდა მახსოვდეს? სისულელეების კეთებას მორჩი! ჩემს ცხოვრებაში ნუ ერევი გასაგებია?!
იო–ეს არის სისულელე?!–ტირილი დაიწყო და თავისი ხელიც მაჩვენა
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
მე–....–ცოტახნით ვუყურებდი შემდეგ კი როგორც იქნა ვუპასუხე–კი!
იო–კარგი, მარგამ იცოდე რომ ამას ინანებ!–ცრემლები მოიწმინდა და წავიდა...
