MAVİ RÜZGAR

8.BÖLÜM

RÜZGAR DEMİREL

-Sabah lanet alarmın sesiyle yerimden sıçradım. -Lanet olsun telefonumu yastığımın altında bırakmışım!- bir süre kendimi sövdükten sonra yataktan kalktım.

-Odamdan çıktım ve aşağıya indim. Annem evde yoktu. Mutfağa bakmak için gittiğimde Masanın üstünde bir Not vardı.

-"Oğlum ben alışverişe çıktım arkadaşlarımlada kahvaltı yapıcaz bugünki kahvaltını kendin hazırlayacaksın. Umarım evi yakmadan yapabilirsin."

-Okuduktan sonra hafif sırıttım. Tam kahvaltımı hazırlamaya başlayacaktımki telefonumun çaldığını duydum. Hemen üst kata gittim ve arayana baktım. Annemdi.
Telefonu açtığımda bir erkek sesi geldi. Kaşlarım çatıldı ve "Sen kimsin lan! Hangi hakla Annemin telefonunu karıştırıyorsun hemen telefonu Anneme ver HEMEN!"Diye kükredim.

-Telefonundaki karşısındaki adam "beyfendi lütfen sakin olun. Anneniz bir trafik kazası geçirdi şuan ambulansa alınıyor"dedi.

-Bende "hangi hastane çabuk söyle" sinirden ne yapacağımı bilmiyordum öfkeyle adamın cevap vermesini beklerken adam "..... hastane- Cümlesini bitirmeden telefonu suratına kapattım. üstüme sweat altıma pantolon giydim ve evden seri bir şekilde çıktım.

-Hastaneye gittiğimde Annem ameliyata alınmıştı. Zaman geçmiyordu. Sinirden duvarları yumruklamaktan ellerim kan içindeydi. 8 Saatin sonunda Annem kapıdan çıktı yüzü kan içindeydi etrafındaki doktorlar onu yoğun bakıma doğru götürüyorlardı. Annemin o halini gördükten sonra dizlerimin üstüne çöküp parmaklarımla saçlarımı sıkmaya başladım. Bakışlarım karşıdaki duvara sabitlenmişti. Gözümden akan yaşlar umrumda bile değildi. Karşımdaki adamın bana baktığını farkettim.

-Sakince kalkıp yanına gittim ve yaklaşıp "kimsin sen? Neden burdasın?" diye öfkeyle sordum.

-Adam gayet rahat bir şekilde "şşşşşt sakin ol"diyerek bana sarıldı. Ardından kulağıma "Oğlum"diye fısıldadı.

-Geriye çekildim ve "Ne diyosun lan sen?"diye kükredim. Adam "Biliyorum bunu normal karşılamayacaksın ama..... Sen benim oğlumsun!"dedi.

-Alayla gülerek "Benim babam yıllar önce öldü. Sen bebim babam olamazsın. Ha eğer öyle olsaydın şuan burda zorunda olduğun için yada başkasının zoruyla değil kendi istediğinden gelirdin bizi gerçekten önemsediğinden bize ihtiyacın olduğu için gelirdin. Ama bizim sana ihtiyacımız yok DEFOL!"dedim.

-kaşları çatıldı ve "Seninle konuşmam gereken konular var oğlum. artık zamanı geldi"dedi.

-Öfkem dahada arttı ve "bana Oğlum demeyi kes diyorum sana! Şimdimi aklına geldik ha! Şimdimi o boktan vicdanın sızlama gereği duydu!"

-Herkes bize bakıyordu Ama umrumda değildi.

-Arkamdan bir ses geldi ve arkama baktığımda doktoru gördüm o konuşmadan ben söze girdim "Durumu Nasıl?" Doktor kaşlarını kaldırdı ve bana baktı "Malesef" dedi.

-Sinirden delirmek üzereydim dudağımı ısırmaktan yara olan yeri kanamaya başlamıştı. En sonunda dayanamadım ve doktora bir yumruk geçirdim.

-"BİR BOKU BECEREMİYORSUNUZ SİZİ NASIL BURAYA ALDILAR!"

-Öfkeme hakim olamadan doktorun yakalarına yapışıp kafa attım. En sonunda bir yumruk daha atacaktım ki arkamdan biri beni engelledi.......