Mr. Sorry •Jin• ✓

forthy first

Yarısını yediğim pastaya bakarak "Daha fazla yiyemeyeceğim." dedim. "Sen yesene Bojo."

Bana ve pastaya bakış attıktan sonra omuz silkip tabağımı onunkinin yanına çekti. Pasta konusunda tam bir çılgındı. Çöpe atarsam bana kötü şeyler yapacağını düşünmüyor değildim.

"İçeceğim bitmiş. Gidip alacağım. Sen de ister misin?"

"Yok benim var daha, sağ ol."

Kafa salladıktan sonra kalkıp bardağıyla birlikte gitti. Ben de içtiğim gazozdan bir yudum daha aldıktan sonra etrafa bakmaya başladım. Seok Jin arkadaşlarıyla konuşuyordu. Sürprizimiz hoşuna gitmiş olmalıydı.

O değil de cidden Mr. Sorry Seok Jin'di.

Çok şüphelenmiş olmam ve bir anda sormam iyi hoştu ama gerçek olduğunu öğrendiğimden beri henüz tam olarak idrak edebilmiş değildim. Neden böyle oldu ki şimdi?

Tekrar etrafa bakındığımda Bojogae Jungkook ile konuşuyordu. Diğerlerine döndüğümde Seok Jin'i deminki yerde göremedim.

"Yoksa beni mi arıyorsun?"

Bir anda Bojogae'nin demin oturduğu yere oturduğunda sıçramıştım.

"Ya! Korktum..."

"Pardon..."

"Sorun değil."

"Ee..." deyince kaşlarımı çatarak ona baktım. "Nasılsın?" diye sordu.

Ciddi kalamayarak "İyi, sen nasılsın?" diye sordum.

"Fazla iyiyim." deyince güldüm.

"Buna sevindim."

"Ben de. Yani senin de iyi olmana sevindim."

Anladım dercesine kafamı salladım. Bu sırada Jimin "O zaman şimdi sıra hediyelerde." diyerek yanımıza geldi ve hediyesini uzattı. Diğerleri de arkasına dizildiğinde ben de kalkıp çantamın yanına bıraktığım paketi alıp geri yerime döndüm.

Herkes hediyesini verdiğinde sona kalan ben oldum. Uzattığım paketi aldığında ne olduğunu anlayabilmek adına kulağına yaklaştırıp hafifçe salladı. Kaşlarını da çatmıştı. Paketi dikkatlice açmaya başladığında "Umarım beğenirsin." dedim. "Jungkook seveceğini söyledi." diye de ekledim.

Jungkook'a bir bakış attıktan sonra paketi açabildi. Dış ambalajından ne olduğu anlaşılıyordu şimdi. Gözlerini büyüttü "Oha... Bu figürü bulamamıştım bir türlü."

Bir anda hediye ile birlikte bana sarıldığı için gözleri büyüyen ben oldum bu sefer. Çocuklardan yine "Ooo!" nidaları yükseldiğinde benim duyduğum şey onun kalbinin atış sesleriydi. Daha sonra şey oldu... Benim kalbim de onunkine ayak uydurdu. Yemin ediyorum böyle oldu...