Ben Deniz 18 yaşındayım.Bugün İzmirdeki son günüm babamın tayini çıktığı için İstanbul'a. gidiyoruz.Aslında bir tarafım umut dolu bir tarafım hüzün.Tüm anılarımı,arkadaşlarımı,doğduğum evi bırakmış yapayalnız bir şekilde İstanbul yollarına düşmüştük.Bu arada lise son sınıfım bu sene üniversite sınavına giricem ama daha okul bile bulamadım.
Artık yeni evimize yerleştik ve okul kaydını yaptırdım.Şimdi yatağıma uzanmış yarın okulda ne yapacağımı arkadaş bulup bulamayacağımı kara kara düşünürken annem mutfaktan "Kızım yemek hazır" dedi. Bunu duyar duymaz 2 dakika içinde mutfakta olmazsam başıma neler gelebileceğini bildiğimden hemen yataktan kalkıp. "Tamam anne "dedikten sonra saçlarımı toplayıp kendime aynada bir bakış attıktan sonra odamdan çıktım.Annem karnıyarık yapmıştı.Ve ben patlıcan sevmem.Bir bahane bulup masadan kaçmak istedim ama bahane bulsam bile annem inanmayacaktı.Yemekten birkaç çatal alıp doydum diyerek odama çıktım.Canım hiçbirşey yapmak istemiyordu bu yüzden perdeyi açtım ışıkları söndürüp yatağıma uzandım.Ay ışığı yüzüme vururken kendimi çok huzurlu hissediyorum.Zaten ay ışığıyla uykuya dalmışım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ege'nin Denizi
Teen FictionAşk sevmek mi dir sevilmek mi. İşte bunun cevabı için bir de benim hikayemi siz dinleyin. Bazen gerçek aşkı bulmak bu kadar zor mu diye isyan edeceksiniz. Bazen sevmek bu kadar zor olabilir mi diyeceksiniz. Ben de bunları dedim. Hayata karşı hep isy...
