İÇERİĞİ: Tanrı ve Tanrıca artık sıkılıp işleri en küçük çocuğuna bırakmasıyla Başlar,
Bir çok zor işleri ve görevleri başarmak zorunda kalan küçük tanrı bu büyük yükü nasıl kaldırdığına şahit olucağız...
Bu kitap akıl sağlığı açısından tehlikelidi...
Ben Zeyn Yüceler Yücesi Tanrının Öz Oğlu. Gelin size herkesin doğru sandığı ama yanlış olan bazı gerçeklerden bahsedeyim.
Bildiğiniz gibi insanlar dünyanın oluşumunu big bang teorisine filan bağlar, Tabi buna siz inanmayın boş seyler.
Asıl olan, Babam yani Tanrılar Tanrısı Yüce Kros'un, Annemi yani diğer adıyla Eris yüce Tanrıca'yı Tavlamak için Evreni Oluşturmasıyla Başladı.
Biliyorum ilginç dimi ? Koca Tanrı sen git aşkı için evreni oluştur, Tabi annemde bu büyük ilgiyi görünce dayanamadı garibim o da babama aşık olmasıyla başladı bizim serüven en azından ben öyle sandım,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlkte herşey güzeldi insanlar, gezegenler, varlıklar, sistemler kusursuz bir biçimde çalışıyor Yaşamlarını devam ettiriyordu, Evren büyüdükçe Babam ve Annemin sevgiside büyüyordu açık bir biçimde belliydi.
Aradan takvimin, zamanın sayamadığı saatler, yıllar geçti gitti. Böylelikle evrenin nasıl oluştuğunu anlamış oldunuz simdi sıra nerde mi? BENİM NASIL TANRI OLDUĞUMDA
Zamanın ötesinde Kros'un yani babamın evrenle hiçliğin ortasında yaptığı herşeyden büyük ama kimsenin görmediği, Bin bir bahçenin olduğu ama kimsenin koklayamadığı, Işığın en güzel tonunun yansımasıyla renklendirilen bu yer Kros'un eviydi, Yani evde denmez aslında saray yavrusu filan.
Neyse Evrenin en parlak olduğu bir vakit annem ve babamın tartıştığını gördüm aslında bu imkansız gibi birşeydi, Çünkü ikisinde nerdeyse herşeyi kusursuz yapar hata payı normal bir varlığın anlayamayacağı kadar kusursuz olur, ikiside birbirini çok iyi tanır birbirlerinin yapıcaklarını daha söylemeden tahmin edebilirlerdi peki neden simdi tartışıyorlardı bir türlü anlam vermemiştim.
Bir süre kendi aralarında konuştular Az çok konuşmalarına sahit oldum.
(Babam) Kros: Ona güvenmek zorundayız.
(Annem) Eris: Saçmalama daha küçük o, Bu kadar büyük yükün altından kalkamaz.
(Babam) Kros: Yakın zamanda Gitmek zorundayız, Başka çaremiz yok.
Konuşmaları böyleydi hiçbir sey anlamamış olmakla birlikte kafam karışmıştı Niye gideceklerdi daha da ilginçi nereye gideceklerdi sonuçta bunlar Tanrı abi elini sallasa heryer ayaklarının altına gelir düşünceleri ile evreni değiştirebilirler.
Pek bu tartışma neyin neşi diye düşünürken, Babam Zeyn Diye seslendi neden bilmiyorum ama sanki küçük bir çocuğun yaramazlık yaparda yakalanırya onun tetirginliği var üstümde o değilde bende tanrıyım tamam güçlerim Annem ve Babam tarafından engellendi ama bu kadar tuhaf hissetmemde normal değil sonuçta.
Babam ve Annemin yanına gittiğimde suratlarında sanki Zeyn boku yedin oğlum baskısını hissettim, Ve Yavas yavas yanlarına yaklaştım Annemin elinde gök mavisi, sanki elmas tozu dökülmüşcesine parlayan bir kitap vardı onu okuyordu babamda elini sallayarak dibine kadar cağırdı.
