7

302 59 2
                                    

: Одоо бидний мэдэх ёстой хүн Марк л үлдэх шив дээ. Гэхдээ би үүнийг ярьж байх зуур... Заза юу ч биш дээ. Цааш нь ярьцгаая.

Одоо л нэг дасал болсон гэр минь угтах шив. Би босож цайгаа бэлдэж дуусаж байхад ээж сэрсэн бололтой юм түчигнүүлсээр бууж ирлээ.

Би ээжийн хацар дээр нь үнсчихээд: За гарлаа. Та одоо ажилтай биз дээ. Баяртай. Гээд түүнийг хариу хэлж амжихаас нь өмнө гэрээс гарав.

Үнэндээ надад түүний ажилтай байх үгүй нь хамаа алга. Зүгээр л санаа тавьж байгаа мэт жүжиглэсэн юм.

Би гараад сургууль руу алхаж байхад араас Чэнлэгийн чанга хоолойгоор "Рэнжүн ахаа" гэх сонстов.
Би Чэнлэгийн толгойг илэн: За сайхан амарсан уу? Гэхэд тэр толгой дохин: Мм сайхан амарсан. Та нөгөө ах бишээ эгч... Хэн гэж дуудах ёстой юм бол доо гэсээр толгойгоо илээд над руу харан инээлээ.
Би урагшаа харан алхсаар: Жэин гэж дуудахад болноо. Гэсээр санаа алдахад тэр: Та тэгээд яагаад түүнтэй яваагүй юм? Гэхдээ Жэин эгч үнэхээр хөөрхөн юм байна лээ. Хэрэв ээ түүнийг тийм гэж мэдээгүй бол бараг сай...
Би түүний толгойг тогшин: Би зогсоо зайгүй чалчигчдад дургүй шүү Лэлэ. Хэмээвэл Чэнлэ гайхсан бололтой: Та намайг сая хэн гэсэн бэ?
Би балмагдан: Чэнлэ л гэсэн шд. Гэхэд түүний нүд гэрэлтэн: Үгүй ээ нэг хөөрхөн нэрээр дуудсан даа. Гэсээр намайг дахиад хэл хэмээн шалаад эхлэх нь тэр.
Сургууль дөхөөд ирэхэд би түүний амыг нь даран: Чи ямар их чалчдаг юм бэ Лэлэ. Гэж хэлчхээд урд нь гараад гүйлээ.








Би Жэиний үсийг илэн: Чи зугтах юмсан гэж бодож байсан уу? Гэхэд Тэр над руу харан инээмсэглээд хамар дээр минь товшин: Үгүй ээ. Би үнэндээ зугтах биш зүгээр л алга болохыг хүсдэг байлаа.
Би: Одоо тэгвэл яахыг хүсэж байгаа юм?
Жэин жуумалзан: Харин яахыг хүсэж байгаа юм бол? Түүнийг ийн хэлэхтэй зэрэгцэн хонх дуугарч тэр гараад явчихлаа.

Үргэлж л зугтаж байх юм. Зарим даа түүнтэй харьцахад яг л хөшиг татчихсан юм шиг мэдрэгдэж байдгийг үгүйсгэхгүй ч. Үнэндээ надад тэр байдал нь таалагддаг байх.

Хэчан надаас зууран: Үдэшлэгт явахгүй юм уу тэгээд?
Би түүнийг түлхэн: Би тэрэнд чинь дахиад явахгүй гэж мэд.
Марк: Чи явчихаж болохгүй юм уу?
Би мөрөө хавчин: Ингээд аятайхан гуйвал бас болно шд. Гэхэд Хэчан нүдээ онийлгон: Ямар зэвүүн амьтан бэ. Гэчихээд амьсгаа аван: За тэгвэл одоо гэр лүүгээ явцгаая. Гэхэд нь би: Би шууд тэр газар луу чинь явнаа. Та нар эхлээд явж бай. Гэж хэлчхээд сургуулиас гарахад Хэчаны намайг явсан уурлаж буй нь тод сонсогдлоо.

-Enigmatic- |Complete|Where stories live. Discover now