Panic (Ziam)

I.

"Liam?" riep de stem van de zwartharige jongen bezorgd. Hij bonsde op de deur van de badkamer, maar de enige reactie van de bruinharige jongen die zichzelf had opgesloten, was een snik. Zayn zuchtte en haalde één hand door zijn haar, waarnaar zijn geblondeerde kuif omhoog stond. "Liam, open de deur, of ik trap hem in," snauwde hij, al klonk zijn bezorgdheid duidelijk door in zijn stem.

Voorzichtig ging de deur van het slot. Zayn trok snel de deur open en rende naar binnen. Liam zat op de grond, tegen de muur aan geleund, zijn hoofd in zijn handen en zijn lichaam schokte door de stille tranen en snikken, die hij trachtte in te houden. Zayn liet zich snel naast hem op zijn hurken zakken en pakte zijn handen vast. Hij legde een vinger onder Liams kaak en dwong hem op te kijken. De bruine ogen van de jongen waren waterig en liepen al snel weer over van de tranen. Zayn zuchtte en sloeg zijn armen om de jongen heen. Liam legde zijn hoofd op zijn schouder en Zayn streek door zijn haar. Langzaam merkte hij op dat de ademhaling van de jongere jongen zwaarder werd, hij viel in slaap. Zayn tilde hem rustig in bride style op en bracht hem naar bed, waar hij hem met dekens toedekte. Hij wilde de kamer uitlopen, maar twijfelde even toen hij zag hoe kwetsbaar hij daar lag. Stilletjes liep hij op de slapende jongen af en gaf hem een kus op zijn voorhoofd. Hij schrok enorm toen daarna een sterke hand hem om zijn pols greep.

"Blijf bij me," klonk de schorre stem van Liam. Zayn glimlachte en schopte zijn schoenen uit, waarnaar hij onder de witte lakens kwam liggen. Liam legde zijn arm om hem heen en kwam dicht tegen hem aanliggen.

"Je bent veilig, het is oké," fluisterde Zayn tegen hem. Liam glimlachte kleintjes en nestelde zijn hoofd in de holte tussen zijn schouder en sleutelbeen. Hun benen verstrengelden zich, net zoals hun armen. Zayn legde zijn hoofd op die van Liam en glimlachte toen hij Liams shampoo rook. Hierna viel hij in slaap, de jongen in zijn armen onbewust geruststellend.

* * *

"What the actual fuck." Dat waren de eerste woorden die uit Louis' mond kwamen, toen hij de twee zo zag liggen. Hij riep Harry, die ook kwam kijken. Al snel volgde Niall, met in zijn linkerhand een zak chips, waaruit hij om de twee seconden een hand nam. Harry glimlachte toen hij de twee zo zag liggen. Hij liep iets dichter naar hun toe om te kijken of ze al wakker waren, toen Zayn wakker werd. Eerst schrok Zayn heel erg toen hij de drie opeens in Liams kamer zag staan, maar toen hij de druk van Liams hoofd op zijn schouder voelde kalmeerde hij en ging hij weer liggen, waarnaar hij een vinger op zijn lippen legde om zo de jongens stil te houden. Liam mompelde wat in zijn slaap en kwam dichter op Zayn liggen, zijn armen omklemden hem alsof Zayn een knuffelbeer was.

Louis pakte zijn telefoon, waarnaar Zayn driftig met zijn hand schudde. Hij was het er duidelijk niet mee eens, maar stemde mopperend in, toen Louis een foto nam. Louis glimlachte en liet hem aan Zayn zien, die ook niet kon voorkomen dat zijn mondhoeken omhoog gingen, toen hij de schattige jongen naast hem op de foto zag.

Liams oogleden bewogen, zijn wimpers knipperden, waarnaar hij zijn bruine ogen opensloeg, waarin Zayn eeuwig zou kunnen verdrinken en het niet erg zou vinden. Liam keek rond, slaperig. Hij wreef kinderlijk in zijn ogen, waarnaar hij overeind ging zitten. Hij zag de vier jongens naar hem staren en opeens overviel hem een soort onzekerheid.

"Wat is er?" zei hij, zijn stem trilde. Waarom staarden ze zo naar hem? Hij voelde snel of zijn haar goed zat, besefte toen dat hij geen shirt droeg en trok heel snel de deken op tot zijn kaak. Zayn volgde dit allemaal met zijn donkere ogen en zuchtte inwendig toen hij de onzekerheid van Liam waarnam. Zo was Liam nu al tijden, hij voelde zich niet meer thuis op het podium en was altijd bang voor wat anderen van hem vonden, al was het wel erger geworden. Hij wist dat Liam 's nachts wakker lag van de demonen in zijn hoofd, die hem inprentten dat hij al deze beroemdheid en al het geluk niet had verdiend, dat hij niet bij One Direction hoorde. De laatste tijd was hij zelfs bang dat Liam een depressie had.

"Zayn, waarom staar je zo naar me?" zei Liam. Zijn stem haalde Zayn terug naar de werkelijke wereld, die heel even alleen maar uit Liams prachtige bruine puppy ogen leek te bestaan. Zayn haalde ietwat ongemakkelijk een hand door zijn haar en haalde zijn schouders op, waarnaar hij uit bed stapte.

"Gaan jullie je nog aankleden, we hebben vandaag een interview, dames," zei Louis met een sassy glimlachje om zijn mond. Hierna draaide hij zich om en liep even sassy de kamer uit. Hij trok Harry mee, aan zijn hand. Zayn glimlacht toen hij Harry's wangen een paar tinten roder zag worden. Hij was er al lang van overtuigd dat de twee iets voor elkaar voelden, al durfden ze het alle twee niet toe te geven, typisch.

Niall glimlachte toen hij de blos ook op Harry's wangen waarnam en Zayn draaide met zijn ogen. Niall zou nooit stoppen met hun shippen, zelfs als ze al dertig jaar getrouwd zouden zijn en al achtentwintig kinderen zouden hebben. De blonde Ier draaide zich om, met nog steeds de zak chips en wandelde neuriënd de kamer uit. Zayn ving de melodie van het Smurfenlied op en trok één wenkbrauw op, maar toen was Niall al verdwenen.

"Kom, ga je aankleden," zei Zayn tegen Liam, zich er niet van bewust dat zijn stem iets kortaf klonk. Liam kromp ineen als een geslagen puppy en keek omlaag, één traan viel op het witte dekbed, die hij snel wegveegde, voordat Zayn hem zag.

"Zou je misschien even weg willen gaan?" vroeg hij aarzelend, terwijl hij nog steeds het dekbed voor zijn lichaam hield. Zayn zuchtte en Liam kromp opnieuw ineen, bang voor een boze reactie van de zwartharige jongen, maar Zayn glimlachte. Zijn glimlach had iets flirterigs, waardoor Liam al snel zijn wangen wat warmer voelde worden.

"Je hoeft je niet voor mij te verstoppen, je ziet er goed uit," zei Zayn, maar hij draaide zich al om en liep de kamer uit, zodat Liam niet zag dat ook zijn wangen snel rood kleurden. Zayn leunde tegen de muur naast Liams kamer en schudde zijn hoofd. Waarom had hij die laatste opmerking gemaakt? Het was raar. Hoofdschuddend begaf hij zich naar zijn kamer, niet beseffend dat Liam twee meter van hem vandaan in alle staten was door die opmerking.