Panic (Ziam)

XI.

"Hallo Simon. Weet je, ik was laatst nog aan het denken. Wat doe jij zonder twee leden van de band? Ik weet niet of je het weet, maar samen met Harry doe ik de meeste uithalen en Liam is cruciaal. Dat weet jij ook. Je kan ons niet uit de band gooien, we komen er toch wel weer bovenop. Je kan ons niets verbieden." Zayn negeerde Simons boze commentaar en ging door.

"Je zoekt het maar uit met jouw homohaat. Wij laten ons niet meer intimideren. En nu ga ik naar mijn vriendje, als je het niet erg vindt. Bedankt voor je begrip. See ya!" Zayn drukte het gesprek weg, zonder te luisteren naar Simon. Hij hing midden in een zin op.

Daarna liep hij de kamer binnen waar Liam lag. Liams arm zat in het gips, maar voor de rest was hij oké. Hij had al enkele keren met een psycholoog gepraat en alles leek beter te gaan. Vandaag mocht hij naar huis.

"Alles is geregeld met Simon en de band," vertelde hij. Liam glimlachte stralend. Zayn glimlachte ook naar hem en boog zich iets naar voren om hem te kussen, iets wat Liam maar al te graag liet gebeuren.

"Alles wordt weer zoals het was," fluisterde Zayn tegen Liams lippen aan en Liam beaamde dat met een knikje.

* * *

Liam was net thuis, toen Zayn hem een ingrijpende vraag stelde.

"Li, ik weet dat we nog niet super lang samen zijn, maar ik houd van je en ik houd ook van de boys, maar is het niet tijd voor iets voor onszelf?" Liam keek hem lang aan en grinnikte toen.

"Vraag je me nu of ik met je wil samenwonen?" Zayn haalde ietwat akward zijn schouders op en mompelde wat, terwijl zijn wangen rood kleurden.

"Natuurlijk wil ik dat, idioot," glimlachte Liam.

* * *

Daar lagen de twee jongens dan samen op de bank in hun eigen huis. Zayn glimlachte naar Liam en knuffelde hem. Liam kroop in zijn armen en nestelde zijn hoofd tegen zijn borst aan en snoof zijn eeuwige parfum op en glimlachte toen hij geen sigarettenrook meer bespeurde, alleen nog maar koffie. Hun benen en armen verstrengelden zich en zo vielen ze in slaap, knuffelend.

Ze waren gelukkig, niets leek hun geluk meer te kunnen schaden. En dat gebeurde ook niet.

* * *

Liam danste vrolijk op Rock Me, lachend om Harry die onderuit ging doordat hij en Louis een watergevecht hadden gehouden en het podium nu spekglad was. Zayn zong een stukje, maar zijn stem was extreem gespannen en in zijn zak voelde hij voorzichtig aan de ring die hij in zijn zak had. Het was tijd, het was nu al ruim vijf jaar geleden dat alles had plaatsgevonden.

Rock Me eindigde en Little Things kwam op. Tot iedereens verbazing hield Harry zijn mond toen het begon, maar begon juist Zayn te zingen. Hij zong het hele nummer en kwam elke keer een stapje dichterbij Liam. Liam keek hem totaal verbaasd aan.

Zayn checkte zijn microfoon en begon toen met praten.

"Liam, ik weet niet echt hoe dit te beginnen, maar ik doe maar een poging. Onze relatie was niet makkelijk. We mochten niet samenzijn, maar alsnog waren we het, want liefde is sterker dan alles. Nu zijn we alweer vijf jaar en zeven dagen samen, oftewel vijf jaar en een week en ik denk dat het nu tijd is."

Langzaam haalde hij een ring uit zijn zak en zakte hij op één knie. Het publiek gilde harder dan ooit tevoren, het was oorverdovend en werd nog luider toen Zayn weer begon te praten.

"Lieve Li, ik wil je één vraag stellen. Wil je met me trouwen?" Liam kreeg geen woord meer uit zijn keel door alle emoties, maar hij knikte hevig, waarnaar Zayn ongelooflijk gelukkig opsprong en op hem afrende. Ze kusten, maar deze keer was het niet klef of iets anders, maar gewoon een uiting van puur geluk, wat duidelijk te zien was.

Niall sprong als een soort springkonijn heen en weer en joelde haast nog harder dan alle fans samen, Louis en Harry klapten en joelden en toen Zayn de ring om hun handen heen deed, renden de drie op de twee af en omhelsden hun, terwijl achter hun het liedje Marry You speelde.

* * *

"Papa, heb jij mijn tas gezien?" vroeg Bear. Zijn bruine krullen sprongen alle kanten op, zijn bruine ogen stonden vragend. Zayn schudde zijn hoofd en riep Liam, die vanaf bovenaf de trap iets terugriep. Bear herhaalde zijn vraag en Liam vertelde hem dat hij zijn tas op school had laten liggen, voor de derde maal deze week.

Bear haalde zijn schouders op, deed zijn boeken onder zijn snelbinders en stapte op zijn fiets. Zayn keek toe hij zijn zoon wegfietste en glimlachte toen Liam naast hem kwam staan.

"Hij lijkt zo veel op jou," fluisterde Zayn. Liam glimlachte en trok Zayn naar zich toe. Ze zouden elkaar nooit meer laten gaan. Ze waren gelukkig. Het leven was voor hun nu eindelijk goed en dat zal het ook altijd zijn.

The end