Panic (Ziam)

III.

Liam was stil tot ze thuis kwamen. Ook Zayn zweeg, al was zijn stemming niet zoals Liams stemming verdrietig, nee, hij was vooral furieus. Op Simon, op Modest!, maar ook op Liam die zich liet intimideren door Simon en zijn houding. Toen ze thuis kwamen werd hij dus ook flink kwaad op Liam en de onzekere houding van Liam liet zijn woede alleen nog maar toenemen, ondanks dat hij wist dat het niet eerlijk was.

"In hemelsnaam, Liam! Ze intimideren ons, ze beheersen ons fucking leven en jij stemt er gewoon mee in!" schreeuwde hij kwaad tegen de jongen. Ze waren met z'n tweeën beneden in de keuken, Louis en Harry waren naar hun slaapkamer gegaan en Niall zat boven te pingelen op zijn gitaar.

Liam keek naar zijn beste vriend en besefte dat hij bang voor hem was. Zayn liep door de keuken heen en weer, trok de koelkast open en schonk voor zichzelf een glas cola in. Hij dronk het snel op, het drinken trilde door zijn woede. Hij draaide zich om en keek naar de jongen die nu tegen de muur aan geleund stond, met tranen in zijn ogen. Zayns woede nam opeens heel erg toe, nu hij de jongen zo onschuldig en angstig voor hem zag staan.

Hij smeet geïrriteerd het glas van zich af en besefte te laat dat hij het naar de plek smeet waar Liam stond. Liam dook weg, angstig als een konijntje in de lampen van een auto. Het glas raakte de muur boven zijn hoofd, glasscherven regenden op hem neer. Eén boorde zich in de huid van zijn wang, rood bloed druppelde over zijn huid. Liams hand ging naar zijn wang, bloed liep in straaltjes over zijn vingers.

"Liam-," begon Zayn, maar Liam deinsde achteruit. Hij zakte omlaag langs de muur en keek met angst in zijn ogen naar Zayn.

"Nee, doe me geen pijn," bracht hij uit, terwijl zijn ademhaling steeds sneller ging. Tranen stonden in zijn ogen, terwijl hij zijn handen ophief om Zayn van hem weg te houden. Hij was ondertussen aan het hyperventileren, tranen liepen hysterisch over zijn wangen. Zijn ademhaling werd mogelijk nog onregelmatiger en zijn beeld werd wazig van angst. Al het geluid leek weg te zijn, terwijl hij Zayn smeekte om hem geen pijn doen.

Zayn zakte op zijn knieën voor hem, probeerde hem bij zinnen te laten komen, maar Liam leek mijlenver weg te zijn van de zwartharige jongen. Hij huilde nog steeds non-stop en toen Zayn hem aanraakte dook hij ineen, probeerde hij weg te duiken. Zijn ademhaling was nog sneller en Zayn probeerde hem te kalmeren, maar het lukte hem niet.

Liams beeld werd steeds waziger en zijn hersenen kregen duidelijk te weinig zuurstof. Zijn hoofd begon te duizelen, hij werd licht in zijn hoofd en voelde dat hij opzij zakte tegen de muur. Zayn schreeuwde iets naar hem, maar het zwart werd steeds groter en hij zakte weg, terwijl zijn ademhaling nog steeds veel te snel was.

Zayn sprong overeind bij het bewusteloze lichaam van zijn beste vriend, die enorm snel ademde. Zijn gezicht begon blauw aan te lopen door het zuurstofgebrek. Hij rende omhoog, liet de jongen alleen achter en stormde Harry's kamer binnen. Harry lag op bed, naast hem lag Louis. Zayn trok een wenkbrauw op, maar besteedde er voor de rest geen aandacht aan, net zoals hij geen aandacht aan hun gezwollen lippen en warrige haar besteedden en het feit dat Harry geen shirt droeg.

"Harry, geef mij je inhalator!" riep hij. Harry keek hem verbaasd aan en pakte snel zijn shirt, wat hij over zijn hoofd heen trok. Zij wangen werden rood, net zoals Louis. "Geef, het gaat niet goed met Liam!" Dat laatste leek een soort aanmoediging voor Harry te zijn, want hij pakte zijn inhalator uit zijn zak en gaf hem aan Zayn. Zayn draaide zich om en stormde de kamer uit, Louis en Harry volgden hem.

Voorzichtig duwde Zayn de inhalator in Liams mond en drukte op het knopje. Hij merkte al snel verschil, Liams ademhaling werd weer iets rustiger. Hij herhaalde dit proces en wachtte daarna, terwijl de blauwe kleur uit zijn gezicht wegtrok. Zayn legde Harry's groene inhalator weg en wachtte.

Liam hoorde vanuit de verte zijn naam. Het klonk alsof iemand tegen hem praatte. Met heel veel moeite opende hij zijn ogen. Zijn hoofd bonsde als een gek, zijn mond was droog en hij voelde zich overal slap. Hij zag Zayn en wilde wegduiken, maar hij had er de kracht niet voor, net zoals hij niet de kracht had om Zayn te beletten om hem op te tillen. Zayn tilde hem in bride style naar de bank en dekte hem toe met een deken, waarnaar hij plaatsnam naast zijn vriend. Liam viel in slaap, uitgeput door alles wat er net was gebeurd.

Louis en Harry namen plaats naast Zayn en keken naar Liam. "Wat is er gebeurd?" vroeg Harry. Louis was stil en keek erg bezorgd naar Liam.

"Paniekaanval, denk ik," zei Zayn kortaf. Het was duidelijk dat hij er niet over wilde praten, dus keken Louis en Harry toe hoe Zayn Liams haar streelde en zacht tegen hem fluisterde en uiteindelijk naast hem kwam liggen. Later, toen Harry en Louis weer boven waren en Niall in de keuken aan het rommelen was, smeekte hij zachtjes Liam om vergeving, maar zijn vriend bleef slapen en gaf hem die vergeving niet.