BERCESTE

"KOKUNUN İZİ"

Bölüm 4

Kuzey sabah erkenden uyanmıştır ama evi çok soğumuştur. Odun kovasına bakar ama odun kalmamıştır. Odun almak için dışarıya çıkar. Çıkar çıkmaz gözü Yıldız'ın evine takılır. Salon penceresinin açık olduğunu ve Yıldız'ın da bu buz gibi havada pencerenin önünde uyuya kalmış olduğunu görür. Ve kendi kendine mırıldanır;

Kuzey: Bu havada pencerenin önünde uyunur mu be mavi. Hasta olacaksın şimdi.

Kuzey: Yıldız? (Diye bağırır)

Yıldız öyle derin uyumuştur ki Kuzey'in seslendiğini duymaz bile. Küçük bir aradan sonra Kuzey Yıldız'ın huzursuz olduğunu görür. Yıldız bir o yana bir bu yana dönüyordur, kâbus görüyordur. Ufak ufak mırıldanırken sesli bir şekilde bağırmaya başlar. Kuzey endişelenir;

Yıldız: (mırıldanarak) dokunma dokunma.

Yıldız: (bağırarak) Bırak!

Kuzey son çığlığı duyduğu an elinde ki odunları fırlatmasıyla Yıldız'ın evine doğru koşması bir olur. Yıldız hala bağırıyordur;

Yıldız: Dokunma!

Kuzey kapı koluna dokunur ve kapı açıktır. Kapıyı açıp içeriye girer. Koltuğun dibine gelip diz çöker. Yıldız'ın ellerine dokunur ve Yıldız'a seslenir;

Kuzey: Yıldız?

Yıldız terler içinde kalmıştır, korktuğu çaresizliğinden o kadar bellidir ki Kuzey ne yapacağını bilemiyordur. Kuzey'in eli Yıldız'ın saçlarına gider. Saçlarına dokunarak uyandırmaya çalışır.

Kuzey: Yıldız tamam geçti güzelim. Hadi kalk artık kâbus görüyorsun kalk!

Yıldız Kuzey'in sesiyle uykusundan göz yaşları içinde uyanır. O kadar korkmuştur ki karşısında Kuzey'i görünce derin bir nefes alıp;

Yıldız: Kuzey?

Ağlayarak çaresizce Kuzey'e sarılır. Kollarını Kuzey'in boynuna dolar ve gözlerini omzuna koyup kapatır. Kuzey bu hamle karşısında ne yapacağını şaşırır ve elini beline koyar. Sakince fısıldar;

Kuzey: Tamam geçti. Kâbus gördün sadece. Geçti. (Deyip saçını okşar)

Yıldız sakinleşir sakinleşmez Kuzey'den ayrılır ve sakince;

Yıldız: Özür dilerim ben, aniden oldu. Seni böyle evde görünce... ( keser)

Kuzey: Asıl sen kusura bakma böyle habersiz girdim evine ama kabus gördüğünü görünce camdan, gelmek istedim. Pencereyide açık bırakmışsın hem buz gibi olmuş içerisi.

Yıldız kollarını ovuşturur.

Yıldız: Ayy evet donmuşum. Neden böyle uyumuşum ben anlam veremedim hiç.

Kuzey masada ki kitabı gösterir.

Kuzey: Kitap?

Yıldız: (hatırlar) Doğru ben en son kitap okuyordum.

Saçlarını tek eliyle yana atar. Kuzey öyle güzel bakıyordur ki derin denizlerdeymişçesine dalıp gitmiştir Yıldız'a . Yıldız'ın sesiyle irkilir;

Yıldız: (merakla) Sen bu saatte neden uyanıksın?

Kuzey: Uyku tutmadı. Evde soğumuştu odun alıcaktım seni görünce.. (keser)

Yıldız: Teşekkür ederim.

Kuzey ayağa kalkar ve kapıdan çıkmadan Yıldız'a döner;

Kuzey: (endişeli) İyi misin?