ŞIZOFREN

Giriş

Selam!

Ben Ada. Istanbulda yaşıyorum. 17 yaşındayım. Okul arkadaşlarım ve benim için tek değerli olan insanlar Eylül ve Berk.

Küçüklükten beri ailelerimiz sayesinde tanışıyoruz. Aslında Berk'e 'arkadaş' demek çok da hoşuma gitmiyor. Yani,evet ondan hoşlanıyorum. Eylül'ü de seviyorum fakat bazen beni kendilerinden nefret ettirmekten çok hoşlanıyorlar. Kardeş diyemem ama küçüklüğümden beri yanımda olan iki insana değer vermemek için aptal olmak gerekir.

Aileme gelince...Babamın cinnet geçirdiği geceyi hala hatırlıyorum önce annemi sonrada kendisini 30.kattan aşağa attı. Birkaç defa ailemi sorduklarinda olayı anlatmıştım ve insanlar korkularını ve üzüntülerini saklayamadıklari için bu canımı acıtıyordu ve birdaha da ailem hakında kimseye birşey söylemedim.

Onların ölümlerin hikayesini her ayrıntısıyla bilen Eylül -ailesi sayesinde biliyor- ve Berk-ailesi sayesinde biliyor-. Ailemin ölümünden sonra benden uzaklaşan kişilerden biride Berk. Anne babasız olanları dışlardı onları eksik görürdü. Fakat benden tamamem kopamadı nede olsa küçüklük dostu...

Bu yetimhanedeki dokuzuncu yılım ve üç senedir hiçkimseyle arkadaşlık yapmadim. Aa tabi Efe hariç onunla aynı zamanda geldik bu cehenneme. Bana hep sahip çıkar artist. Çok komik ve çılgın biridir. Mesela en hafif çılgınlıklarından biri giden belediye otobüsün arkasına atlar ve "ben özgürüm!"diye bağırır.

Bu üçü hariç kimsem yok. Kimseye bağlanmam. Çünkü kiminle arkadaşlık kurduysam hepsi gitti, evlatlık alındılar.

Aslında beni de zamanında evlatlık almak için gelenler çoktu fakat hicbirini istemedim. Ailem vefat etmeden önce annem ile bir anlaşma yapmıştık. Ben onun sözünü dinleyecektim o ise bana her gece yatmadan once beni hiç bırakmaycağına dair söz verirdi. O günden sonra birdaha insanlara güvenmek, terkedilmek istemedim ve kendi ayaklarımın üstünde durmayı bekledim ve bir ay sonra on sekizime girip gidecektim burdan. Kendi evimin hayalleriiiii ahhh ahh. ÖZGÜR OLMAMA SADECE BIR AY KALDI!!!