ontvoerd (dutch 1D fanfiction)

18.

P.o.v Zayn

Liam parkeert ons busje in de garage van ons huis en we stappen uit. Niall pakt de huissleutel en opent de deur, meteen hoor ik gelach en muziek. Sanne heeft de meiden dus uitgenodigd, zoals verwacht. Het is altijd heel gezellig als iedereen er is hoor, maar we hebben een drukke week gehad en dan wil ik graag uit kunnen rusten. Nou ja, ik kan morgen ook nog wel uitrusten en zondag.

Ik loop achter iedereen aan naar binnen en doe de deur achter me dicht. Mijn schoenen en jas trek ik uit en loop naar de woonkamer, waar de meiden en nu ook de lads zijn. Ik moet zeggen, ze zien er niet verkeerd uit in onze shirts. "Zayn!" Hoor ik en voor ik het weet heb ik Sanne in mijn armen. Jeetje, ik ben echt moe. Ik zit helemaal in een trans ofzo. Zachtjes geef ik Sanne een kus en glimlach naar haar. "Hey, ik heb je gemist" fluister ik en glimlach zwak.

"Ik jou ook, ik heb je zowat de hele week niet gezien. Ik weet het, ik ben druk maar ik heb veel suiker op en- oh, sorry. Je bent moe, ik zie het. Ga lekker naar bed" kapt ze zichzelf af. Ik schud mijn hoofd "nee, ik wil wel zo gezellig zijn om bij jullie te zitten" zeg ik en glimlach. Sanne krijgt een bezorgde maar daarna een brede glimlach op haar gezicht en trekt me mee naar de bank. "Oke, wil je wat drinken?" Ik knik "ja lekker, doe maar koffie" zeg ik. Sanne knikt glimlachend en loopt naar de keuken om koffie te maken.

---

Met zijn allen zitten we een film te kijken, ik weet niet eens welke film maar oke. Het enige dat ik weet is dat mijn ogen telkens dichtvallen en ik erg moe ben. Ik leg mijn hoofd op Sanne haar schouder neer en voor ik het weet vallen mijn ogen dicht.

P.o.v Sanne

Ik voel Zayn zijn hoofd op mijn schouder leggen, ik kijk naar hem en zie dat zijn ogen dicht vallen. Ik glimlach en pak zijn hand vast. Ik geef er een kneepje in, die ik nog zachtjes terug krijg voor zijn hand ontspant en hij dus echt slaapt. "Zullen we gaan slapen? Het is al half één en Zayn is al in slaap gevallen" zeg ik zachtjes. Net op dat moment is de film die we waren aan het kijken afgelopen, maar goed ook. Dan kunnen we gaan slapen, ik ben nu eigenlijk best wel moe. "Ja, is goed. Uhmm... slapen jij en Zayn op de bank of maak je hem wakker en gaan jullie ook naar boven?" Vraagt Liam.

"Jullie hebben een drukke week gehad en jullie zijn moe. Ik wil Zayn niet wakker maken, dus we slapen wel op de bank" zeg ik en glimlach even. Iedereen zegt gedag en gaat naar boven, ik zucht even en sta op. Ik pak de bakken van de popcorn en loop naar de keuken. Ineens hoor ik iets vallen, het lijkt van buiten de komen. Er loopt een rilling van angst over mijn rug. Snel zet ik de bakken in de keuken en sprint naar de bank als ik getik op het raam hoor. Ik klim over de leuning van de bank heen en spring perongeluk op Zayn die kreunt en zijn ogen opent.

"Sanne, wat ben je aan het doen?" Vraagt hij en gaat rechtop zitten. Hij was omgevallen doordat ik opstond. "Ssht, er is iemand in de tuin. Ik hoorde net iets vallen en daarna getik op het raam" zeg ik zacht en ga tegen hem aan zitten. "Ik ben bang Zayn" fluister ik. "Shh, het zijn vast vogels. Laten we naar boven gaan en gaan slapen" zegt hij. Ik knik en samen lopen we naar onze kamer. Ik ga lekker tegen Zayn aanliggen in bed en sluit mijn ogen. "Probeer maar lekker te slapen" fluistert Zayn en geeft me een kusje op mijn hoofd. Ik glimlach en knik "jij ook, welterusten" zeg ik en haal een keer diep adem voor ik toch echt in slaap val.

---

"Zayn, Sanne! Wakker worden en kom naar beneden!" Schreeuwt Harry en langzaam open ik mijn ogen. Is er gisteren dan toch iets gebeurd? Hoorde ik het toch goed? Straks is er ingebroken of iets! Straks was het mijn vader! Ik ga rechtop zitten en begin sneller te ademen. "Sanne, rustig. Sluit je ogen, haal diep adem en adem dan langzaam weer uit" beveelt Zayn me. Ik doe wat hij zegt tot ik mijn ademhaling weer onder controle heb. Ik zucht nog een keer diep en open mijn ogen. Ik voel Zayn mijn hand vastpakken.

"Hey, wat was er nou?" Vraagt hij bezorgd. "N-nou, ik kreeg allemaal gedachtes in mijn hoofd over wat er gebeurd zou kunnen zijn, waarom wij uit bed moeten komen" vertel ik zo rustig mogelijk. "Rustig maar, het zal vast niet zo erg zijn" stelt Zayn me gerust. Ik knik en stap uit bed, ik trek snel pantoffels aan, want de vloer is erg koud. Ik pak Zayn zijn hand en samen lopen we naar beneden. Beneden zie ik dat alle jongens al in de woonkamer zitten, ze kijken nou niet echt vrolijk. Ik bijt angstig op mijn lip en ga voorzichtig op de bank zitten.

"Er is niet echt leuk nieuws wat ik moet vertellen Sanne, Zayn" zegt Niall. Ik voel de angst door heel mijn lichaam stromen. Straks had ik gelijk en was er wel iemand in de tuin. Ik begin steeds sneller adem te halen. Ik sluit mijn ogen en hoor nog zachtjes wat Niall zegt voor ik licht in mijn hoofd word en omval van de bank. Mijn hoofd komt met een klap op de tafel terecht. "Er heeft iemand een dreigbrief gestuurd naar Sanne, sorry dat we hem al hebben geopend".

Ik voel alle adem uit mijn borstkas verdwijnen, dit meen je niet... ik ga staan om wat water te pakken en niet te gaan hyperventileren. Ik wil niet weer ontvoerd worden, straks word ik weer misbruikt of misschien nog wel erger. Ik begin vlekken te zien voor mijn ogen en voel mijn benen slap worden. Ik probeer me nog vast te pakken aan de kast, maar ik grijp mis en val met mijn hoofd op de punt van de tafel. Voor ik zelf door heb wat er nou gebeurde, voel ik al niks meer en is alles zwart voor mijn ogen.

P.o.v Zayn

Ik zie hoe Sanne op staat en naar de keuken begint te lopen, volgens mij gaat het niet goed met haar. Snel sta ik op en loop achter haar aan, ik begin te rennen als ik haar neer zie vallen. Ik probeer Sanne nog op te vangen, maar ik ben al te laat en ze valt met haar hoofd op de punt van de tafel. Oh nee, dit is niet goed. Zeker niet goed. Oke Zayn, kalm blijven nu. Ik kijk of Sanne nog ademt en reageert op mijn stem, niks.

Ik ren naar de woonkamer en pak de huistelefoon. Ik toets het alarmnummer in en breng de telefoon naar mijn oor. "Zayn wat is er gebeurd?" Hoor ik Liam nog zeggen en ik zie hem opstaan en naar de keuken lopen.

"Hallo, u spreekt met de alarmcentrale. Wat kan ik voor u doen?"

"Hallo, u spreekt met Zayn malik, ik wil graag de ambulance inschakelen" zeg ik zo rustig mogelijk.

"Mag ik vragen wat er is gebeurd?" Vraagt de vrouw aan de andere kant van de telefoon.

"Mijn vriendin zakte door haar benen heen en viel met haar hoofd op de punt van de tafel. Nu reageert ze niet meer, ze ademt nog wel"

"Wat is de naam en leeftijd van uw vriendin, mag ik ook weten waar u bent?"

"Ze heet Sanne Vermeulen en ze is 18 jaar, ik ben in de ****straat op huisnummer **"

"Heeft Sanne nog bijzondere omstandigheden, zoals hartklachten of iets?"

"Ze heeft wel een soort trauma van iets wat er vroeger is gebeurd"

"Oke, dan kunnen we hier rekening me houden. De ambulance is er binnen 10 minuten, veel sterkte verder"

"Dank u wel, dag"

De telefoon leg ik neer en ik loop weer naar de keuken waar Sanne ligt. Ik zie Liam bij haar zitten. "De ambulance is er binnen 10 minuten" vertel ik en pak een glas water om te kalmeren.

Hoofdstuk 18!

Gaat het eindelijk eens goed word het weer verpest.

Sorry!

Wat zou er nu met Sanne aan de hand zijn?

Is de ambulance nog wel op tijd?

je leest het in het volgende hoofdstuk!

Please -> vote, comment, maybe share?

X C