ontvoerd (dutch 1D fanfiction)

15.

P.o.v Sanne

De belofte, waar heb ik die gelaten? Oke Sanne, denk. Toen ik de brief ging schrijven zat ik aan mijn bureau...

Flashback

Ik pak een leeg A4'tje en een pen. Ik ga aan mijn bureau zitten en begin te schrijven.

Nu eindelijk papa uit huis is, kan ik weer rustig adem halen en niet bang hoeven zijn om naar huis te gaan. Sinds vandaag (14-03-2010) heb ik besloten dat ik, Sanne Vermeulen met geen ene jongen meer om ga.

Jongens zijn niet te vertrouwen, zoals mijn vader. Hij heeft me de afgelopen weken gebruikt voor seks. Ik wil dat dit nooit meer in mijn leven gebeurt, daarom heb ik besloten om niet meer met jongens om te gaan. Zolang deze brief er is, ga ik niet met jongens om.

Hierbij beloof ik, Sanne Vermeulen niet meer met jongens om te gaan.

Ik mag alleen nog met mijn beste vriend Timo en mijn broer Jason om gaan en verder geen andere jongen.

Er valt een traan van mij op de brief, de tekst veegt een beetje uit, maar dat boeit me niet. Ik zet mijn handtekening onder de tekst en pak mijn zakmes. Ik maak een sneetje in mijn vinger en zet een vingerafdruk met bloed achter mijn handtekening. Ik doe een pleister om mijn vinger, het zakmes gooi ik twijfelend weg. Ik heb het niet meer nodig, papa is hier niet en komt hier ook niet meer. Ik hoef niet meer te snijden...

Ik pak de brief en een schoenendoos. De schoenendoos maak ik open en leg de brief er in, vervolgens loop ik naar mijn kast en open die. Helemaal achterin pak ik de cd die papa een keer had gemaakt, toen hij me ver-krachte. Ik heb de cd een keer toen hij er niet was omgewisseld met een andere cd, waar niks op staat. De cd leg ik ook in de doos en doe de deksel er op, de doos zet ik helemaal achterin mijn gootsteen kastje in mijn badkamer.

"De badkamer!" Ik loop naar mijn badkamer en open het gootsteen kastje. Helemaal achterin zie ik de roze doos al staan, ik pak de doos en loop weer naar mijn kamer toe. Zayn kijkt me vreemd aan als hij ziet dat ik met een schoenendoos aan kom lopen. Ik ga naast hem op bed zitten en open de doos. Meteen zie ik de cd ook liggen, deze keer wel de goede. Ik pak de brief en zucht, ik moet je gaan verbreken. Denk ik, oke dat was best vaag. Ik praat in mijn hoofd tegen een brief?

"Laten we naar de politie gaan" zeg ik zacht, Zayn knikt en staat op. Hij steekt zijn hand naar me uit, die ik met een zwakke glimlach vastpak. Ik pak de schoenendoos mee en we lopen mijn kamer uit. Hand in hand lopen we naar beneden, meteen komt mijn moeder naar ons toe gelopen. "Sanne, blijf alsjeblieft hier. Alleen jij, Jason en ik, niemand anders. Dan is het goed. Ik wil dat je veilig bent en niet zo een junky als vriendje hebt" ratelt ze boos, gewoon wetend dat Zayn erbij staat! "Nee mam, het is niet goed. Jij bepaalt niet hoe mijn leven eruit moet zien! Ik wil gewoon mijn eigen leven lijden en niet telkens aanhoren van jou wat wel en niet goed is!" Schreeuw ik boos naar haar.

Ik voel tranen op komen, snel trek ik de voordeur open en loop met Zayn achter me aan naar buiten. "Sanne, ga je niet iets te ver? Ze wilt je alleen beschermen he, ook al ben ik niet gevaarlijk..." het laatste mompelt hij zacht. Ik sta stil en draai me naar Zayn om, ik haal diep adem. "Nee Zayn, ik ga niet te ver! Oke ze wilt me beschermen. Alleen ze gaat je gewoon uitmaken voor junky, terwijl jij erbij staat en je dat niet eens bent! Ik word soms echt zo gek van haar!" Schreeuw ik gefrustreerd. De tranen lopen inmiddels over mijn wangen, als er mensen die er vreemd genoeg niet lopen zouden zijn, zouden ze ons sowieso vreemd aankijken. Maar dat boeide me dan toch niet.

P.o.v Zayn

Ik schrik van Sanne haar uitbarsting, de tranen lopen over haar wangen. Haar moeder wilt haar alleen beschermen tegen haar vader en andere dingen in de wereld, zoals vriendjes. Ik voel woede opborrelen, omdat Sanne niet met haar moeder wilt praten. Ook voel ik verdriet, Sanne schreeuwt tegen me. Sanne schreeuwt tegen me... "Sanne, luister! Je moeder wilt je alleen beschermen!" Schreeuw ik, waarom ik schreeuw weet ik ook niet. Zo gaat misschien al die woede en verdriet uit mijn lichaam.