acılar ve yanılgılar

0042

sevgili günlük;

duvarlar üzerime gelmiyor artık çünkü kendimi iki duvar arasına sıkışmış gibi hissediyorum. bu daha da kötü değil mi?

ilaçlarımı da hala kullanmıyorum, biliyorum sırf deniz bakışlı için kullanmıyordum ama ondan sonra da pek bir anlamı kalmadı gibi.

biliyor musun, sevgili günlük? tuhaf... daha bir hafta öncesine kadar görmek için saniyeler saydığım adamın bugün yüzüne bakamıyorum.

ona bakmak, yüreğini aktif bir yanardağa teslim etmek kadar yakıcı. bir o kadar da sonsuza sürükleyici.

sevgili günlük, özür dilerim.