acılar ve yanılgılar

0045

"merhaba, deniz bakışlı. şaşırdın değil mi? sana bu şekilde hitap etmemi beklemiyordun. ben seni gördüğüm ilk andan beri sana bu şekilde hitap ediyorum. deniz bakışlı... tam da seni ifade eden bir tamlama değil mi?

öncelikle kusura bakma lütfen. bu satırları okuyarak vakit kaybettiğin için üzgünüm. ama elimde değil, bazen bencilleşebiliyorum.

ben bencil bir insanım deniz bakışlı. ailesi de dahil kimse tarafından sevilmemiş kırgın ve bencil küçük bir kız çocuğu. sevilmek istedim, deniz bakışlı. bundan ala bencillik mi olur?

senin de beni sevmeni istedim mesela. oysaki ne haddime değil mi? kusura bakma, bu kız bencil olduğu kadar hadsiz de.

hatta kendimi o kadar kaptırdım ki beni sevmen düşüncesine, bir ara ahmaklık edip beni sevdiğini dahi düşündüm. oysaki ne haddime değil mi?

aylar geçti. ve ben her gün daha da kapıldım sana. oysaki ne haddime değil mi?

sen bana belki de acıdığın için gülümserken ben hep bir ima, hep bir umut aradım. oysaki ne haddime değil mi?

belki de senin için tam bir vakit kaybıydım. yanımdan her ayrıldığında o güzel kafandan hep buna benzer düşünceler geçiyordu, değil mi? bana acıdığın için yanıma geliyor. gözüne girmek için yaptığım tüm konuşma çabalarını belki de içten içe iğrenerek dinliyordun, değil mi?

ben aptal, ahmak, bencil, hadsiz ve aşık küçük bir vakit kaybıyım deniz bakışlı. sen tarafından sevilmeyi hak etmeyen...

bu vakit kaybının ortadan kaybolma vakti geldi de geçiyor değil mi, deniz bakışlı'm? hala deniz bakışlı diyorum çünkü ismini hala öğrenemedim. sanırım asla da öğrenemeyeceğim.

özür dilerim, deniz bakışlı. bu küçük vakit kaybı seni çok sevdi."

*

bir sonraki bölüm final.