Since my teacher made ​​me pregnant

Hoofdstuk 3

Het is vrijdag middag, bijna elke vrijdag ben ik vroeg uit en is het gebruikelijk dat ik, Julia , Sterre, Carolien en Nikita een film middag houden. Meestal doen we dat bij Sterre, maar die is al heel de week ziek dus heeft Julia het voorgesteld om het bij haar te houden. Ik ben expres iets eerder naar Julia gekomen, vanwege het incident van gister. 'Welke film wil je kijken?' Julia en ik zitten op de grond en ze drukt 4 DVD's in mijn handen. Ik kijk ze door zonder er echt belangstelling aan te geven, ik kies een willekeurige uit en leg hem op de bank. 'Juul, ik was gister aan het hardlopen en toen zag ik Thomas met een groepje verder op in het park.' Julia kijkt me ongeïnteresseerd aan, ik zie aan haar dat ze wat wilt zeggen maar toch houd ze haar mond. 'Ik hoorde ze praten, en het ging over jou dus ik bleef even stil staan. Hij zij tegen zijn vrienden dat jij niet echt veel durft, dat jij bang bent om met hem bijvoorbeeld naar bed te gaan.' Ik krijg een knal rood hoofd, deze zin klonk zo raar. 'Maar hij wilt zelf niet? Waarom liegt hij tegen zijn vrienden?' Julia heeft ook een rood hoofd gekregen, ze staat op en begint te ijsberen. Ik kijk haar aan en zie dat zich dit echt vervelend vindt. Ik pak haar hand en sta op, ik besluit het gedeelte dat hij het misschien uit wilt maken maar we te laten. 'Wat nou als je hem voor zijn vrienden voor schut zet, en laat zien dat hij de bangerik is?' Ik kijk haar aan en ze begint weer een glimlach te krijgen. 'Dat is geen slecht idee! Kom laten we nu meteen gaan?' Julia begint te lachen en rent naar de gang. 'Daar hebben we geen tijd meer voor, Nikita en Carolien komen zo.' 'Nee we hebben nog een uur! Anders zit ik heel de middag met dit gedogen in mijn hoofd.' Julia loopt al naar buiten voordat ik mijn jas heb gepakt. Snel ren ik achter haar aan. Ik sla de deur achter me dicht en pak mijn fiets. 'Waar wil je nu dan naartoe?' Ik stap op de fiets en probeer naast Julia te fietsen. 'Naar de parkeerplaats voor de supermarkt, hij zei vanochtend dat hij daar met vrienden zou zijn.' Julia begint steeds sneller te fietsen, en voordat we het weten komt de supermarkt al inzicht. 'Doe eens rustig! Straks krijg je nog spijt.' Maar ik ben al te laat want Julia heeft haar fiets al geparkeerd en loopt op het groepje jongens af. 'Hey daar is je kleine meid!' Roept een van de jongens lachend. Het groepje draait zich om en alle ogen zijn op Julia gericht. 'Hey lieverd, ik heb je gemist, ik snakte naar je.' Julia loopt recht op Thomas af en begint hem te zoenen. Wat jongens lachen en een andere zegt. 'Nou Thomas ik weet niet wat je allemaal zegt, maar ze heeft wel lef.' Ik kom ook op het groepje afgestapt en ik zie dat Thomas knal rood is en Julia er echt van geniet. Niemand let op mij, iedereen kijkt naar Julia, zelfs ik had dit niet van haar verwacht. 'Hoe bedoel je dacht je dat ik dan geen lef heb? Heeft Thomas je dan niet verteld over hoe wild ik ben?' 'Liefje zo is het wel genoeg, natuurlijk heb je veel lef.' Thomas geeft haar een kus en probeert haar te kalmeren. 'Schatje je weet niet hoe veel ik naar je verlang, ik heb nu heel veel behoefte aan je. Kunnen we niet even naar de wc, even snel. Ik heb een condoom mee hoor.' Jongens beginnen te lachen en ik hun handen te klappen. 'Nou Thomas, volgens mij is ze echt geen bangerik. Grijp je kans, je wilde het gister zo graag.' Een jongen geeft hem een schouderklopje en wenst hem succes. 'Jaa, maar niet op de WC, liefje ik zie je morgen wel.' Thomas loopt zonder om te kijken weg en springt op zijn fiets. Ik heb medelijden met Thomas, ik voel me schuldig omdat ik hem had verraden aan Julia. 'Nou Julia, ik wil wel met jou naar de WC hoor.' Een jongen pakt haar hand en trekt haar voor de grap richting de toiletten. 'Grappig, kom Liv we gaan.' Julia maak zich los en loopt richting haar fiets.
'Nou, uhm voel je je nu beter?' Ik ga naast haar fietsen en kijk expres de andere kant op. 'Jaa, ik voel me echt een stuk beter. Ik heb hem gewoon voor al zijn vrienden gekleineerd.' Zegt ze vrolijk tot mijn verbazing. Ik knik, maar echt blij voel ik me niet. 'Als we even doortrappen zijn we nog op tijd.' Julia begint sneller te fietsen en ik probeer haar maar te volgen.
Wanneer we aankomen staan Nikita en Carolien al op ons te wachten. Ze kijken ons verbaasd aan en beetje chagrijnig. 'Waar waren jullie, we staan hier al 10 minuten?' Nikita's boze blik geeft me rillingen. Gelukkig vertelt snel daarna haar spannende verhaal over Thomas. Elk detail komt aan bot, Nikita begint te lachen, maar ik merk dat Carolien het ook niet echt aardig vind van Julia tegenover Thomas. Midden verhaal gaat de mobiel van Julia af, het is een bericht van Thomas die het wilt uitmaken. Het is 5 minuten lang doodstil, dan begint Julia heel hard te huilen.