“Niall, een beetje naar rechts. Ja goed, niet te ver door.”
Mijn handen tasten in het duister dat door de blinddoek rondom mijn ogen wordt veroorzaakt, en zoekend naar iets om me aan vast te grijpen struikel ik over een uitstekende boomwortel. Met een klap val ik in het zand, en eenmaal op de grond barst ik uit in lachen. Al snel voel ik twee sterke armen rondom mijn middel, en zijn warme adem in mijn nek. Als hij me omhoog helpt, blijft hij zijn armen sterk om me heen geklemd hebben en brengt hij zijn mond naar mijn oor.
“I'm sorry, love. Maar je lag er wel erg sexy bij, denk daar maar aan.”
Ik hoor hem zachtjes grinniken, voor hij zijn lippen in mijn nek plaatst. Zachtjes drukt hij een kusje in mijn nek, wat tintelingen veroorzaakt in mijn hele lichaam. Een glimlach vormt zich op mijn gezicht, en Zayn geeft me nog een klein zetje in de goede richting. Hij geeft me nog wat aanwijzingen hoe ik moet lopen, zonder te vallen, en na een paar minuten ben ik volgens Zayn aangekomen op de goede plek. Hij knoopt mijn blinddoek af en zodra ik aan het donker gewend ben, zie ik honderden kaarsjes. We zitten in het bos, en er ligt een kleedje op de grond met kussentjes, en dekentjes. Een mandje met eten staat naast het kleedje, en de laptop van Zayn staat klaar en netflix is geopend.
Hij pakt mijn hand, en trekt me mee naar het kleedje. Dit keer ga ik meteen dicht tegen hem aan liggen, en ik doe niks anders dan genieten als de film begint. Zayn's heerlijke geur dringt mijn neusgaten binnen, en ik schrik zachtjes op van de film, wat dit keer wel een horrorfilm is, en Zayn lacht zachtjes, als zijn vingers mijn arm strelen. Ik kruip dichter tegen hem aan, en blijf op precies diezelfde plek liggen, terwijl ik hem steeds een stukje popcorn in zijn mond blijf stoppen.
•••
“Zayn?” vraag ik, als we naar de sterren in de lucht kijken, die maar geen einde lijken te krijgen.
“Ja?”
In stilte kijk ik naar de sterren, die me eigenlijk heel erg fascineren. Ze zijn oneindig. Waar je ook kijkt, je blijft de kleine lichtgevende bolletjes zien, die zo klein lijken, maar zo groot zijn. Ik geloof dat elke ster voortkomt uit iets, iets waar wij het bestaan nog niet vanaf weten. Misschien zijn sterren die je ziet wel de zielen van de mensen waar je om geeft. Ik denk dat elke ster een verhaal heeft, en dat het niet voor niets is dat een sterrenhemel nooit hetzelfde is.
“Wat zijn we nou?” vraag ik uiteindelijk en Zayn draait zich langzaam om, en kijkt me in mijn ogen aan. “Wat bedoel je?”
“Ik weet dat we elkaar pas een paar dagen kennen, maar zijn wij, een 'wij'? Hebben we 'iets'? Of is dit gewoon iets om de kerstdagen mee door te brengen of is dit allemaal vriendschappelijk, want ik weet het eigenlijk niet.”
Mijn ogen glijden weer terug naar de sterrenhemel boven ons, deels omdat het me gewoon zo fascineert, maar ook omdat ik Zayn's blik wil ontwijken na mijn opmerking.
“Nou, ik weet niet hoe jij erover denkt, ma-”
“Ik weet het zelf ook niet, daarom wilde ik het van jou horen. Wat moet ik mijn moeder vertellen?”
Even grinnikt Zayn bij mijn opmerking, en ik kijk hem serieus aan. Hij glimlacht lief, maar gaat er verder niet op in.
“Niall, je bent zeker geen tijdvermaak voor me. En ik ken je pas een paar dagen, en dat weet ik, maar toen ik je in die videotheek zag staan gingen de gekste fantasieën al door mijn gedachten heen.” Ik voel hoe ik bloos, en ik kijk hem vol verwachting aan, wachtend op zijn echte antwoord. “maar ik heb met mezelf een soort afspraak gemaakt. Ik wil pas een relatie – of iets in die richting, nadat ik 18 dates heb gehad. Ik wil iemand goed leren kennen, zeker zijn van de zaak. Snap je?”
Ik probeer het tot me door te laten dringen, en langzaam beginnen er verbanden te leggen in mijn hoofd, en zak diep weg in mijn gedachten. En ik vergeet totaal dat Zayn nogsteeds naast me ligt, wachtend op mijn antwoord.
“Lach me alsjeblieft niet uit om mijn bijgeloof, oke? Ik heb gewoon het gevoel dat als alles om het getal 18 draait, dat het dan wel goed komt. Maar als ik het zo hardop zeg, is het nogal generend, eigenlijk.”
Een glimlach vormt op mijn gezicht, en ik kruip weer tegen Zayn aan.
“Al wacht ik 18 jaar,” zeg ik, en ik ga nog dichterbij liggen. Zo dichtbij, dat mijn hoofd op zijn schouder ligt, en mijn mond maar enkele centimeters van zijn nek en oor verwijderd is. Ik verlaag mijn stem, zodat alleen hij het kan horen. Zodat deze woorden alleen bij hem binnenkomen, want deze woorden zijn alleen voor hem bedoeld.
“ik zou net zolang wachten, als dat het duurt voordat ik je eindelijk de mijne mag noemen.”
•••••••
dit is gewoon de helft korter dan mijn vorige hoofdstuk, sorrysorrysorrysorry
maar ik hoop dat dit een beetje cute was, hahaha :)
mAAR IEDEREEN DANK JULLIE ZO ERG VOOR ALLE LEUKE COMMENTS ESPECIALLY NADIA HAHAH ILY ZIALLBUDDY
okeee dus blijf maar gewoon commenten want dat is leuk doei
xxxxx Willemijn
