Hand in hand lopen we door het park, terwijl onze lichamen tegen elkaar aan schuren. Ik geniet van de koude winterse lucht, en de lampjes in de bomen, maar vooral van de sneeuwvlokjes in Zayn's haar. Een klein ademwolkje komt uit zijn mond, en ik ga nog net iets dichter tegen hem aan lopen. Na nog een paar stille minuten waarin we gewoon door het park sloffen, ren ik een stukje voor Zayn uit, en blijf dan midden op het pad staan.
“Vind je dit ook niet prachtig, Zayn?” vraag ik, terwijl er een enorme glimlach op mijn gezicht verschijnt. Ik hou van de winter.
“kijk dan al die lampjes, en mensen in dikke jassen, mutsen en sjaalen. De verloren handschoenen op straat, en de voetafdrukken in de platgetrapte sneeuw. En dan heb ik het nog niet gehad over de kerstversiering, en de muziekkanten die op straat kerstliedjes spelen. Of die sneeuwvlokjes in je haar, het is schattig. En de ademwolkjes die uit je mond komen. Het is vakantie, het sneeuwt, iedereen is gezellig, respectvol en lief voor elkaar. Het is bijna kerst. Ze noemen het niet voor niks de mooiste tijd van het jaar.”
Vol verwachting kijk ik Zayn aan, en hij glimlacht als hij naar zijn zwarte Docter Martens kijkt, die het dunne laagje sneeuw op de grond pletten. Langzaam doet loopt hij dichter naar me toe, tot hij maar enkele centimeters van me vandaan is. Ik voel zijn warme adem in mijn gezicht, en zijn lichaamswartme tegen mijn lichaam. Ik zou uren zo willen blijven staan, en ik sluit mijn ogen.
“Weetje wat nog veel mooier is dan dat alles? De twinkeling die in je ogen verschijnt. Die is zoveel mooier dan alle kerstlampjes, in de bomen, aan de huizen of op Times Square. Dat is waarom kerst zo mooi is voor mij, omdat ik hier naast jou door Central Park loop, en mag genieten van jouw lichaamswarmte, en die prachtige twinkeling in jouw mooie blauwe ogen. Dat is kerst. Genieten van wat je hebt, genieten van wat je blij maakt.”
Zayn's woorden blijven nagalmen in mijn hoofd, ze blijven door mijn gedachten schieten en zichzelf herhalen. Zijn prachtige stem zit vast in mijn hoofd en ik krijg 'm er niet meer uit. Het liefste zou ik mijn lippen nu op de zijne drukken en hem vertellen dat ik van hem hou, maar ik kan het niet door Zayn's bijgeloof – wat trouwens heel erg schattig is, ondanks zijn stoere uiterlijk. Ik voel nogsteeds zijn lichaam tegen het mijne aangedrukt, en zodra hij weer een stap achteruit doet, mis ik zijn lichaam tegen het mijne al, de warmte en liefde die hij uitstraalt. Het voelt zo fijn om hem dichtbij me te hebben, en nu hij weer een stukje verder loopt voelt het allemaal weer stukken kouder, alsof de sneeuw net iets minder wit is geworden en de lampjes minder fel. Dat alle straatmuzikanten net iets valser zijn gaan zingen, en dat de mensen opeens heel erg chagrijnig zijn. Alles lijkt minder mooi dan dat het eerst was, doordat Zayn nu niet meer zo dichtbij me staat, en ik hol naar hem toe. Hij kijkt om, en glimlacht lief naar me, waardoor die vlaag van warmte weer door me heen gaat, en alle lampjes in de bomen voor mijn gevoel hun prachtige kleur en licht terugkrijgen.
Ik kniel neer, en laat mijn handen door het ijskoude sneeuw in het gras gaan. Ik voel meteen hoe het heerlijke tintelende gevoel door mijn vingers heen gaat, als ik de sneeuw samendruk. Zayn loopt ondertussen al weer verder, richting een houten bankje, waar hij vermoedelijk op wil gaan zitten. Ik verras hem met een een ijskoude sneeuwbal in zijn rug, en wat stukjes ijs komen in zijn nek terecht. Hij kijkt verschrikt om, en het duurt even tot hij realiseert wat ik zojuist begonnen ben. Nu knielt ook hij neer in het witte gras, en veegt hij een hoop sneeuw bij elkaar.
De sneeuwballen vliegen om mijn oren, en het luide geluid van onze lach vult de koude lucht van deze donkere avond in December. Ik voel stukjes ijs, en de gesmolten delen ervan, over mijn ruggengraat lopen, wat me rillingen geeft. Maar ik hou van het gevoel.
Zayn benadert me van achteren, met een enorme sneeuwbal in mijn nek, waardoor heel mijn jas volzit met sneeuw, en ik schreeuw het uit van de stukjes ijs in mijn t-shirt. Meteen daarna begin ik te lachen en pak ik hem terug met een hand sneeuw recht in zijn gezicht. Er begint een sneeuwfight, zonder de ballen, en we belanden op elkaar in de sneeuw. Ik blijf lachen, terwijl ik op Zayn blijf liggen. Even later leg ik mijn hoofd op zijn natte borst.
“Shall we build a snowman?”
Ik schiet meteen overeind bij Zayn's woorden, en trek hem ook op uit het gras. We kloppen de sneeuw van onze kleren, voor zover dat mogelijk is, en vegen een berg met sneeuw bij elkaar. Samen rollen we de sneeuw tot een enorme ijsbal, en zo maken we er nog een paar. Voorzichtig zetten we ze op elkaar, en als ik de ballen bij elkaar blijf houden zodat ze niet omvallen, zoekt Zayn naar steentjes voor de knopen van de sneeuwpop. Als hij aankomt met een hand vol kleine kiezels, kijkt hij me met grote ogen aan voordat hij ze voorzichtig in de sneeuw drukt.
“We noemen hem wel Bert he?” vraagt Zayn, en ik begin te lachen. “Bert? Meen je dit serieus Zayn?” proest ik uit. Zayn's donkerbruine ogen blijven me smeekend aankijken, en hij maakt een pruillipje. Ik lach, en zeg dat onze sneeuwpop geen betere naam dan Bert zou kunnen hebben. Niemand kan die ogen weerstaan.
•••
We werpen nog een blik op Bert als we naar huis willen lopen. Het is al erg laat – zeker een paar uur na middenacht. We sloffen langzaam richting de uitgang van het park, en onze voeten laten een slepend spoor achter in de sneeuw. Zayn staat abrupt stil, en draait zich om terwijl hij me weer met die vreselijke puppyogen aankijkt.
“BERT HEEFT NOG EEN SJAAL NODIG!”
Ik barst in lachen uit, en geef mijn rode sjaal aan Zayn, die als een klein kind naar de sneeuwpop rent, en de sjaal omdoet. Op zijn weg terug naar mij, huppelt hij door het gras, en het laatste beetje sneeuw dat daar nog ligt, vliegt in het rond. Bij mij aangekomen slaat hij zijn armen om me heen, en kijkt hij me diep in mijn ogen aan.
“Ik vond het heel erg leuk vanavond, ik heb nog nooit zo gelachen in mijn leven. Je bent een zware sneeuwbaltegenstander.” zegt hij, en hij begint zachtjes te grinniken, wat hem alleen nog maar schattiger maakt. Je zou als je Zayn voor het eerst zien denken dat hij zo'n echte badboy is, maar eigenlijk is hij nog een kind vanbinnen. Hij is vrolijk en heeft een enorm hart. Hij laat mensen weten dat hij van ze houdt, en om ze geeft, en hij maakt de wereld zoveel beter. Ik druk hem even dicht tegen me aan, en hou hem een tijdje zo vast. Na een paar minuten laat ik hem los, maar ik blijf hem diep in zijn ogen aankijken.
“Ik hou van je, Zayn.”
•••••••
sorry voor de beetje late update, maar zoals vele van jullie weten is dani aka @pumpkinhaz nu bij mij en ja dan is het een beetje saai om te gaan schrijven dus ik heb t net maar even gedaan, toen dani hobbyloze spelletjes op mijn ipod ging spelen, hihi ^^
ik hou van je daan, heel erg veel (:
maar iniedergeval, laat weten wat je vind van dit hoofdstuk wANT NIALL HEEFT GEZEGD DAT IE VAN ZAYN HOUD EN OJGSSJLHF OKAy this is not good for my hEART.
volgende hoofdstuk is weer voor nynkeeeeeee
xxxx Willemijn (:
