Het lijkt wel alsof ik een deal heb gesloten zonder dat ik het wist en ik Zayn op de meest spectaculaire dates zou meenemen, want vandaag gaan we karten en dat is dus best spectaculair. Niet dat ik het erg vind, want ik hou van spectaculaire dingen. Van kleine dingen ook natuurlijk, zoals de glimlach op iemands gezicht als ze een geliefde terugzien of gewoon het gevoel dat je erbij hoort; dat zijn de leuke dingen in het leven.
"Heb ik je al verteld dat ik eigenlijk wel blij ben dat ik je ken?" vraag ik. Zayn schudt met zijn hoofd en trekt zijn muts van zijn hoofd af. Daardoor ligt zijn haar nu warrig en ik denk er niet bij na dat ik het doe, maar ik zit al met m'n handen aan zijn haar om het goed te leggen. Zayns wangen worden roze en deze keer denk ik wel na, anders had ik mijn lippen al op z'n wangen gezet.
"We moeten maar eens verdergaan," beslist Zayn dan. Ik haal mijn handen uit zijn haar en doe alsof ik niets gedaan heb. Zayn staat voor me, zijn lippen zo mooi roze, zijn haren zo perfect zwart en ik wil die lippen zo graag opgezwollen maken en die haren zo graag in de war doen, maar dat kan ik niet want ik mag het niet.
"Uh ja, tuurlijk." We wandelen in stilte verder, maar het is een goede stilte, een aangename stilte. Zo'n stilte waarin je nadenkt over dingen die niet 'Waar moet ik nu over beginnen?' zijn. Ik, bijvoorbeeld, denk aan hoe de vogels toch wel geluk hebben. Ze kunnen doen wat ze willen, gaan waar ze willen en meestal blijft hun familie voor altijd bij hen. En dan denk ik aan katten en hoe een goed leven zij hebben, want het enige wat ze doen is slapen, eten, drinken, slapen, even spelen en liefde krijgen.
Zayn en ik lopen nog een poosje in stilte tot we de baan bereiken. Een man staat ons al op te wachten en ik zie Zayn naar hem glimlachen. De man glimlacht terug en wanneer Zayn wegkijkt, zie ik hem Zayn op en neer bekijken. Een raar gevoel borrelt op in mijn maag en mijn gedachten schreeuwen om Zayn hier weg te halen.
---
Zayn ziet er fantastisch uit in het pak dat je aanmoet om te karten. Het pakje spant aan en wauw, dit is een mooi zicht. Zayn staat voor me, met de man te praten en ik heb een zeer mooi uitzicht, al zeg ik het zelf. Ik betrap mezelf erop dat ik op mijn lip bijt en ik haal snel mijn tand van mijn lip, trek mijn pak even goed en ga naast Zayn staan. Ik zie er ook best goed uit in dit pak, al zeg ik het zelf.
"Oh, Niall, hey. Ik wist niet dat je al klaar was," zegt Zayn als hij me ziet. Ik glimlach even kort naar hem en kijk dan rond. We staan aan de baan voor het karten. De muren, al zijn ze zo klein dat je ze niet echt muren kan noemen, zijn wit en zwart zoals je ze meestal ziet. De baan ziet er ingewikkeld uit, maar ik denk niet dat het echt zo moeilijk kan zijn.
"Zayn, zal ik jou maar eerst helpen? Al denk ik dat een intelligente, knappe man zoals jij geen hulp nodig heeft," knipoogt onze instructeur. Ik rol met mijn ogen en voel een soort van kleine steek in mijn hart wanneer Zayn bloost en in zijn kart gaat zitten.
Ik laat een zucht uit mijn mond ontsnappen en ga op een muurtje van de baan zitten. Zayn en de instructeur blijven maar bezig en aan al het gelach dat ik hoor, is het zeer gezellig.
Alweer word ik overspoeld door een golf van gevoelens- jaloezie, angst, kwaadheid. Ik kan het niet helpen. Ik wil niet dat iemand anders Zayn aanraakt of bekijkt of met hem flirt, ik wil dat hij van mij is. Ik wil zijn gezicht naast me in het bed zien als ik wakker word en ik wil laat opblijven met hem, terwijl er een slechte film op de tv speelt maar we niet kijken omdat we met elkaar praten. Ik wil hem troosten als hij zich slecht in zijn vel voelt of als er iets gebeurd is en hij gewoon even wil huilen. Ik wil dat hij me al zijn angsten toevertrouwt.
Ik wil hem.
Alleen wil hij mij niet.
---
"Ik heb je zo hard ingemaakt!" lacht Zayn.
"Ja, omdat jij uitleg kreeg en ik gewoon in mijn kart moest stappen en beginnen," mompel ik. Zayn fronst en neemt mijn arm vast. Een tinteling schiet door mijn aderen ik weet niet hoe het komt, maar ik ben zo verliefd en tegelijkertijd zo kwaad.
"Je doet al de hele tijd zo... zo ugh, dus zou je me even kunnen vertellen wat er aan de hand is?" vraagt Zayn. Zijn stem klinkt geïrriteerd en dat is hij waarschijnlijk ook, maar de ondertoon in zijn stem geeft aan dat hij bezorgd is. Nee, hij is eerder gekwetst. Nou, ik ben zeker gekwets, dus hij kan lekker oprotten.
"Nee, dat kan ik niet," antwoord ik en ik ben zo blij dat we bij de auto zijn. Ik stap in, gooi de deur dicht en wacht tot Zayn instapt. Na vijf minuten wachten besef ik dat het nutteloos is om te wachten, dus ik start de auto. Zayn blijft zitten op de motorkap. Met mijn ogen rollend stap ik uit, ga voor Zayn staan en trek aan zijn arm- hij blijft zitten.
"Kom mee, Zayn, of je kan lekker zelf een lift naar huis vinden," dreig ik. Zayn haalt zijn schouders op.
"Oh ja, de leuke instructeur zou je wel thuis brengen."
"Is dat waar dit over gaat? Jezus, Niall, grow up. Ik dacht je één van die jongens was die deelnemen belangrijker vond dan winnen. Verkeerd gedacht, niet? Je kan echt niet tegen je verlies." Zayn staat op van de motorkap en stapt in de auto. Ook ik ga opnieuw in de auto zitten en ik kan je verzekeren dat het in mijn auto nog nooit zo stil was.
EERSTE DAG ZONDER SCHOOL YAYAYAAYYAYAYYAYAYAYAAYAYYAYAY (het is 17/12/2014 OMF MN VADER IS JARIG HGFIYQIXYHIYGNCHKNGCHITUHVWUH)
knuffels,Nynke
