Waarom ik?

Hoofdstuk 1 , het nieuws

Lola! Looolaaaa! Mijn moeder riep me, maar ik ben boos heel boos! ik vroeg me af wat ze nu weer te zaniken had! Ja Mam! wat is er?! "Kom je even naar beneden?" -boos liep ik de trap af- Lola, ga even zitten, ik moet wat vertellen. Mijn boosheid verdween maar werd wat angstig, ze keek alsof ze dood ging.

Lola, je weet dat ik een nieuwe vriend heb toch? Ja, dat wist ik , mijn vader was 2 jaar geleden gestorven door een auto ongeluk. En sindsdien was ze op zoek naar een nieuwe liefde. Ik gaf haar antwoord. "Ja mam, mark heet heet hij toch die plaatsvervanger van papa?"

"Hij zal nooit de plaats in nemen van papa Lola onthoud dat goed! maar inderdaad Mark. Wij gaan vanaf woensdag samen een rondreis maken. Gewoon lekker door de wereld crossen op zijn motor." Leuk! ik was meteen enthousiast maar begon me toch af te vragen waarom ze zo verdrietig keek. En hoe we met z'n drieën op z'n motor passen. Ik was altijd al nieuwsgierig aangelegd dus vroeg het maar gewoon "mam, hoe gaan we met z'n drieën op die motor passen?" mijn moeder werd stil en had die vraag eigenlijk al verwacht. Daar wilde ik het net over hebben zei ze zacht. Ik werd bang, ze laten me toch niet achter? wie weet hoe lang ze gaan....

Lola, zei ze, Mark en ik gaan alleen. Jij kan helaas niet met ons mee, maar we willen je ook niet alleen achter laten en daarom ga je naar een kostschool. "WAT!"  Mijn boosheid kwam weer op en ik werd helemaal rood. "ZIJN JULLIE GEK GEWORDEN OFZO?" Ik rende snel naar mijn kamer en sloeg de deur met een klap dicht! De eerst volgende paar uur, misschien wel dagen zou ik niet naar beneden komen, ik was kwaad, heel kwaad!

*Na 3 uur op mijn kamer*

Ik had mijn kamer nu wel helemaal gezien. Elk hoekje, gaatje, stof en mijn spullen. (Ik wist niet dat ik zoveel spullen had) Eigenlijk wilde ik naar beneden, wat TV kijken op mijn gemak, maar ik gunde mijn moeder niet de lol dat ik mij na 3 uur al had bedacht. Dus ging ik maar een blog schrijven, dit blog.  Eindelijk een plek waar ik alles kon zeggen en doen. Ik voelde me best wel alleen en nu ik naar een kostschool moest voelde ik het gevoel van eenzaamheid nog sterker.

*Na het schrijven van mijn eerste blog*

Rustig liep ik mijn kamer uit zodat ze niks zouden merken. Ik liep naar de kamer van me ma. Ze had beloofd niet hier in huis met Mark te slapen maar toen ik haar kamer binnen kwam zag er bed beslapen uit door 2 personen.  Ik ging snuffelen…er moest gewoon wat te vinden zijn en ik had al gauw door dat ik gelijk had. Boven in de prullenbak. Een briefje met informatie over de kostschool. Ik maakte er vlug en foto van maar het geluid van mijn camera stond aan en niet zo zachtjes ook. Ik schrok en liep vliegensvlug terug naar mijn kamer. Hopelijk hadden ze me niet gehoord!