Waarom ik?

Hoofdstuk 3 - ruzie

*Aan tafel*

Mama en ik waren alleen, we zaten aan tafel. Stil was het, doodstil. Tot we opeen sleutels hoorde. Mark kwam binnen lopen. Ik stond op het punt met m'n bord weg te lopen maar mijn moeder trok me weer terug naar beneden. Ik besloot dat ik geen woord meer ging zeggen.

Mark ging zitten en begon: "en, hoe was het hier vandaag?" alsof hij niet wist dat mama het had verteld. Hij keek mij vragend aan. Soms heb ik zo zin om met borden te gaan smijten zei ik zachtjes tegen mama. Maar dat vond ze niet zo leuk. Ze werd boos en stuurde me naar de keuken om alvast af te gaan wassen. Ik bleef om het hoekje staan, ik wilde persee  weten waar ze het over zouden hebben. Het enige wat ik zag was dat Mark en mama gelijk klef deden. Ieuw! ik wilde net naar de keuken tot dat ze begonnen te praten.

-het gesprek-

Mark, ze weet het. Zei mijn moeder verdrietig. Mark was niet verbaasd, "dat hadden we toch afgesproken"? Mam begon steeds verdrietiger te kijken. "Kunnen we haar niet gewoon meenemen?" dat vind ik geen goed plan, zei Mark, "ze denkt al dat ik haar vader vervang en als we samen zijn vind ze dat toch alleen maar klef, ze gaat gewoon naar die kostschool! weet ze al dat morgen haar laatste dag op school is? ze vertrekt al bijna!" Nee, dat weet ze nog niet. "Oké, dan gaan we dat nu vertellen. Lola!"

oh, oh. Nu gaan ze het vertellen. Ik zal mijn tranen maar vast op laten komen. Ik weet het al maar toch moet ik boos doen! ik gun ze mijn blijheid niet!

Ja! ik kom! even dit bord afdrogen.

Ik liep de keuken uit. Ondertussen waren mam en Mark ernstig op de bank gaan zitten. "Kom je even Lola?" Ja mam, ik kom.

Ik ging naast haar zitten. Ze vond dit aan haar gezicht te zien net zo leuk als ik. Mark begon te vertellen. "Morgen is je laatste dag op het Kind-Lessen school, je vertrekt volgende week al." De tranen kwamen op. Ik wist niet wat te zeggen. Ik slikte, stond langzaam op en liep rustig naar de plek waar ik op dit soort momenten ging zitten. Inderdaad, mijn kamer.