DENİZ (B×B ∆ TEXTİNG)

34

Kapıya doğru koştuğumda karşımda Kerim'i görmeyi tabi ki beklemiyordum. Kaşları çatılı kapıda dikiliyordu. Gözleri gözlerimi bulduğunda yemin ederim korkudan titredim.

"Ne vuruyorsun orospu çocuğu!?"

Nezir'in bağırışı ile gözlerimizi ayırdım. Yerde boylu boyunca yatıyordu ve burnunu tutuyordu.

Gözlerim kocaman açıldı. Hızlıca yanına eğildim. Burnunu tutan elini tutup geri çektim burnuna bakmak için fakat istediğim ya da planladığım şeyler olmadı. Çünkü hayvan Kerim beni omzumdan tutup geri çekmişti.

"Dokunma ona!" Bu ne sinir yiğidim?

"Kerim bıraksana çocuğun burnunu kırmışsın. Hem senin ne işin var burda? Niye geldin?" Elinden kurtulup biraz diklendim ona. Tabi bu çok kısa sürdü. Öyle kötü kötü bakarken işim çok zordu.

"Ona hele bir dokun. Bak neler oluyor."

"Beni tehdit mi ediyon sen?"

"Belki."

"Kankam o benim. Hem sana ne?"

"Bunu beni öpen kişi mi söylüyor?" Tek kaşını havaya kaldırıp kollarını göğüsünde kavuşturdu.

Piç. Nereye çekti konuyu.

"Deniz. Burnum kanıyo amk. Yardım etsen mi?" Nezir'in sinirli sesi ile ona döndüm. Tam yanına gidecektim ki Kerim kolumdan tuttu. Ona dik dik bakarken kapıdan Hazar girdi.

Eveeet burdan sonrası felatek galiba. Hazar toplu katliam yapacak. Sıçtık.

"Evet, Nezir'in sevgilisi de geldiğine göre sen benimle geliyorsun." Ne diyon Kerim. Hazar'ı görünce çocuğun devreleri yandı akü fhvcfhvf

"Ne sevgilisi geri zekalı?" Dedim ona dönüp. Yine tek kaşını havaya kaldırıp baktı. Gözlerimi devirip Nezir'e döndüm. Kızarmıştı.

Kızarmıştı?

Nasıl? NEEEE?

Hızlıca Hazar'a döndüm. Kafası yerdeydi. Arada kaçamak bakışlar atıyordu bana ne Nezir'e.

"HAZAAAAR!!! AÇIKLA. ŞİMDİ. HEMEN. ÜÇ SANİYEN VAR."

"Sen bilmiyor muydun?"

"SEN NERDEN BİLİYON AMK??"

"İlk önce bağırma."

"ÖZÜR Dİ... yani özür dilerim. Dinliyorum."

"Nezir kapıyı 'Hoş geldin Hazarişkom.' diye açtı. Beni görünce 'Sen kocam değilsin.' dedi."

"ANLATMASANA OROSPU ÇOCUĞU!!!"

Biraz da mutlu çoğunlukla kırgınlık ile onlara döndüm.

"Anlatmasını bu kadar mı istemiyorsun? Peki anlatmasın. Mutluluklar Nezir. Sana da Hazar. Anlatma girişiminde bulunmadınız bile. Bu olay olmasa ayakta uyutacaktınız demek ki beni. Eyvallah. Hadi gidelim Kerim." Kerim'in kolundan tutup üzerimde ne olduğunu umursamadan evden hızla çıktım.

Biraz saçma davranmıştım ama kırılmıştım. Bu olayı onların anlatmalarını isterdim. Böyle öğrenmek istemezdim. Ayaküstü.

"Deniz?" Kerim'in endişeli sesi ile ona döndüm. O an farkettim yanaklarımdan akan sıcaklığı.

"Pardon seni de sürükledim peşimden." Kolunu bıraktım fakat bu sefer o tuttu kolumu. Beni kendine çekip sarıldı.

"Kerim. İnsanlar var."

"Umrumda değiller. Umrumda olan tek şey sensin. Şimdi ve daima." Bu sözleri ile daha şiddetli ağlamaya başladım.

"Ağlama Deniz'im. Gözlerindeki yaşlar Deniz olmasın. Akmasın yüreğime. Yakmasın yüreğini." O kadar güzeldi ki sözleri sanki hiç gitmemiş hep benimmiş gibi.

"Hadi burdan gidelim." dedi geri çekilirken. Fazla ortalıkta olmasak bile insanlar vardı ve dik dik bakıyorlardı. Elimi tutup yürümeye başladığında uzaylı görmüş masum köylü gibi baktım.

"Kerim, insanlar..." Sözümü yarıda kesip içimi ısıtan kelimeleri tekrar söyledi.

"Umrumda olmadıklarını söylemiştim."

"Ama sen ünlüsün. İşin..."

"O da umrumda değil. Atarlarsa atsınlar. Tek ihtiyacım sensin başkası değil. O yüzden düşünme."

Kafamı utanarak yere eğdim yürümeye devam ederken. Arabasına gelene kadar da kimse konuşmadı.

Arabasına bindiğimizde tanıdık yolları görünce nereye gittiğimizi anlamıştım. Yol uzun olduğu için kafamı koltuğa yaslayıp gözlerimi kapattım ve uykuya teslim ettim kendimi.

Kısa oldu ama ne zaman uzun yazdım ki chjxnxhchc Gece gece ilham bu kadar geldi napim hxjxjxhx

Arada saçmalamış olabilirim çünkü uykum var ve yazıyorum hâlâ xhdnndhx

Ve 3K olmuşuz bebitolarim hdjdndh bunun da tatihini atim chjdbx

10.01.2020

Ne güzel tarih oldu chjdhh keşke onuncu ayda olsaydı. 10102020 olurdu chjdnhx neyse o da olur fhjxdbhx

ฅ^•ﻌ•^ฅ Öpüyorum sizi ( ˘ ³˘)♥