DENİZ (B×B ∆ TEXTİNG)

38

Evden üzerimde sadece bir polar ile çıktım. Kerim'in attığı konum ebesinin nikahındaydı. Niye oturur ki insan orda? Bok yiyin e mi gaynanam ve gayınpederim.

Anamdan arabayı yalvar yakar almıştım. Aslında sadece gaynanam ve gayınpederim damadını yiyo beni bekliyo arabayı alam mı dedim verdi kadın xhjsnddh Güzel anam.

Yolu bilmediğimden konumu girip yol tarifi aldım. Evet ebesinin nikahındaydı ev. Yarım saatlik yol vardı ve ben on dakika dedim herife. Ölmese bari dhdnbd

"50 metre sonra döner kavşaktan birinci çıkışa girin."

"Abla düz git de işte ne birinci çıkışı. Dümdük gidiyoz."

Bu da cins ha. Git de gideriz ne kasılıyon ki?

Yarım saatlik yolu on sekiz dakikada gelerek rekor kırmış ve anama cezaları sıralamıştım xbnsndh öldürcek kari beni eve gidince fhjdhdhd

Arabadan inip villa ile bakıştım. Çok güzel bakıyodu. Kerim'i bırakıp acaba villa ile mi evlensem ki?

Villa ile bakışmaya bir son verip kapıya yürüdüm. Koca kapı ne kadar güzelsin sen öyle. Kerim ile evlenince gaynanamı ve gayınpederimi bu yerden atıp biz mi yerleşsek ki? Bu düşünülebilir.

Kapıya çok üzülerek iki kere vurdum. Sonra gözüme zil çarptı. Kafamı demir kapıya vurarak parçalama isteğini bir köşeye fırlatıp zile bastım. Ne güzel sesin var senin öyle zil. Bizim eve de alim hxkdnhd

Kapıyı üzerinde önlüklü biri açtı. Kesin çalışan. Keşke benim de olsa.

"Buyrun. Kime baktınız?"

"Ko-Kerim Aynalı beni bekliyor içeride. Ailesi ile konuşuyor."

Ne kadar nazik konuştum kız ben öyle xjdmdb İsteyince oluyo işte

"Şu an müsait değil beyfendi. Sonra gelin."

Kapıyı kapatmak için hamlede bulunduğunda onu durdurdum. Tam o an içeriden Kerim'in sesini duydum.

"Beni hiç anlamak istemediniz ki. Hem sizin istediğiniz gibi oldum. Şimdi kendim oluyorum ve buna karşı çıkıyorsunuz."

Ağlıyordu. Önümdeki kadını sinirle ittim. Koşarak içeri girdiğimde arkamdan bağırdı. Fakat takan kim? Ben mi? Ah sikimde bile değil.

Seslerin yükseldiği odaya büyük bir gürültüyle girdiğimde üçü bana döndü. Kerim'in gözlerinden dökülen yaşlar yüreğime düşerken koşar adım yanına gidip ona sıkıca sarıldım. Gözyaşları omzuma düştüğünde içim yine acıdı. Göğüsüm sıkıştı.

"Sen kimsin? Ne işin var bu evde?" dedi Kerim'in babası. Kerim'i biraz kendimden uzaklaştırıp gözlerine şevkatle baktım. Ardından kırklı yaşlarındaki adama döndüm sinirle.

"Kerim'in sevgilisiyim. Bir sorun mu var? Olsa da umrumda değil. Onu alıp gidiyorum."

"Kimin evinden kimi çıkartıyorsun sen? Kim var karşında haberin var mı?" Sinirliydi. Fakat benim kadar sinirli olması imkansızdı. Karşısına geçtim.

"Sevgilimi alıyorum bu evden ve kim olduğunuz umrumda değil. Benim için sadece sevgilimin babası olabilirsiniz. İsminiz mevkiiniz ya da başka bir şeyiniz umrumda dahi değil. Kendimi anlatabildiğimi düşünüyorum ve gidiyoruz."

Her kelimemde kasılan suratının yanına bir de havaya kalkan eli eşlik etti.

"Baba!"

"Yakup!"

Orta yaşlı kadın endişe ile eşine bakarken Kerim sinirliydi. Eh bu çok normaldi. Kim bu durumda sinirlenmezdi ki?

Aslında bana vursa bişey olmazdı. Sadece Kerim daha fazla üzülürdü ve bu isteyeceğim son şey bile değildi. Ama dilim işte. Beynime karşı gelebilen tek organ. Durmuyo ki.