Een spiegel vol verdriet

De mooiste blauwe ogen op de hele wereld

'Aaron, hoi! Jou had ik niet verwacht?' 'Haha, moet ik weer weggaan?' Zei hij met zijn mooie laag wordende stem. 'Nee hoor, ik ben toch aan het wachten op Sophie, alleen..'  Tuurlijk wilde ik niet dat hij wegging, wat dacht hij. Het liefst wilde ik dat hij voor altijd bleef. 'Mooi, dan blijf ik wel met je wachten' Hij kwam naast me zitten op het bankje, en glimlachte naar me. Ik keek hem aan, wauw... dacht ik. Zijn ogen, mooie blauwe ogen, net de zee. En zijn glimlach, zo mooi. Hij schoof een beetje naar me toe. 'Dit keer niet onder de modder?' Vroeg hij. Even vergat ik te antwoorden, ik was verdwaald in zijn ogen. 'Haha, laten we hopen dat het eenmalig was.' 'Ik hoop  het ook voor je! Het was een mooie val.' En hij grinnikte. Alsjeblieft Sophie, blijf langer weg. Dacht ik. Mijn telefoon ging, het was Sophie. 'Oh Sorry, het is Sophie.' 'Is goed hoor.' Ik nam mijn telefoon op. 'Hey Soof.' 'Hey, sorry voor als je er al bent. Ik heb problemen met mijn ouders, ik mag niet meer weg. Echt  sorry sorry sorry sorry.' 'Oh oke, nouja ik ben er al. Maar is goed, tot morgen.'  Ik hing mijn telefoon op. 'Komt ze niet meer' Vroeg Aaron. 'Nee, ze mag niet meer weg. Problemen met haar ouders.' 'Oh, jammer. Ga je nu naar huis?' Ik zag een kleine teleurstelling in zijn ogen. 'Weet ik niet, wat zou ik nog moeten doen?' Ik hoopte op een: Blijf bij mij. En ja hoor. ' Blijf nog even met mij?  Ik heb toch verder niets te doen' YES, ik deed een vreugdedansje in mijn gedachten. Maar ik bleef kalm in het echt. 'Ik vind het best.'

In mijn gedachten ging ik tekeer, maar in het echt bleef ik redelijk kalm, ondanks ik natuurlijk weer rode wangen had. We bleven nog een uurtje op het bankje zitten, praten over school, vrienden, ouders, van alles. Het was super gezellig, toen gingen we weg. Hij gaf me een knuffel, MIJ. Het was de mooiste en fijnste knuffel ooit. Precies toen ik wilde weglopen, draaide hij zich om. 'Soof?' Hij noemde me Soof, niet Sophie, niet iets anders.. maar Soof. 'Ja?' 'Zou ik je nummer mogen?' Ik bloosde 'Ja natuurlijk.' Dit is de mooiste dag uit mijn hele leven.