BELALI SERSERİM

8. Bölüm Yanmam Yakarım

Aklımda ki düşüncelerden ve bileğimde ki elinden kurtularak konuştum

''Ne var!'' sesim büyük koridorda yankılanırken beni gene kütüphaneye götürdü, bu çocuğun kütüphaneyle derdi neydi?

''Bak küçük bela özür dile konuyu kapatalım.'' yüzümde ki alayı sesime yansıtarak karşılık verdim

''Tamam''

''Tamam mı?''

''Bak şimdi eve gidip sıcak yatağına gir ve belki rüyanda serseri''

Sahte bir kahkaha attı ve sahte kahkahası bile yüzüne yakışıyordu, kirli sakalları onu olduğundan büyük gösterirken zaten büyük olduğu aklıma geldi. Ben niye bunları düşünüyorum ki banane! Bileğimden daha sıkı tutup beni kendine yakınlaştırdı, vucutlarımız birbirine değerken burun burunaydık. Aldığı sık nefeslerden sinirli olduğunu anlayabiliyordum.

''Bak küçük bela benim kim ol-'' konuşmasına izin vermeyerek

''Sıkıldım artık sı-kıl-dım kimsin sen serseri nasıl bir el hareketinle 50 kişilik kalabalığı dağıtabiliyorsun ya da niye okulda ki hiç bir hoca sana sesini çıkarmıyor, kimsin sen?''

''Ben Asi KARAHAN''

''Ben de Rihanna menmun oldum canım'' yine o sırıtışlarından birini yüzüne takınıp bileğimi bıraktı. Şimdi de kahkaha atmaya başlamıştı manyakmıdır nedir..

''Sınıfta soyadıma hiç mi dikkat etmedin?''

''Soyadı Karahan olan bir sürü insan var, senin gerçek Karahanlardan olduğunu nerden biliyim?''

Soruma karşılık benim konuşma şeklimi taklit ederek

''Nasıl bir el hareketiyle 50 kişiyi dağıtabiliyosun ya da niye okulda ki hiç bir hoca sana sesini çıkarmıyor.'' konuşmayı bitirdiği zaman tek kaşı kalkıktı alaylı bakışları altında ezildim resmen. O arkasını dönüp yürümeye başladığın da ben yere yığılmış yaptıklarımı düşündüm. O Asi KARAHAN'DI ve ben ona çeşitli acımasızca şakalar yapmıştım. Ah, hayır ben türkiyenin en belalı ve en zengin ailesine sahip olan çocuğun kasıklarına tekme atmıştım.. Onun serseri olmasıyla başa çıkabilirdim, ama Karahan olmasıyla başa çıkabilirmiydim hiç bilmiyorum.

Bir süre sonra iç sesimle yaşadığım tartışma sayesinde ayağa kalkıp defalarca tekrar ettim.

''Ben Burcu Ateşim yanmam yakarım.''

artık bunları söylerken aynı zamanda da boş koridorlarda yürümeye başlamıştım.

''Ben Burcu Ateşim yanmam yakarım.''

''Ben Burcu Ateşim yanmam yakarım.'' Kendi kendimi gaza getirirken duyduğum sesle irkildim.

''Baş belası olduğunu biliyordum, ama deli olduğunu yeni öğreniyorum.''

''Sen gitmemişmiydin?''

''Senin kendine gelmeni bekledim''

''Ben hep kendimdeyim''

''O zaman ruhunda bir sorun var.''

''Çıkışta piskiyatrise gidicem, birlikte gidelim mi?''

''Yok canım sen tedavini gör bana yeter''

''Aaa... Yapma böyle senin ruhunda ki sorunlar benimkilere daha ağır basar.''

Sinirlenmişti, o söyleyince sorun yok ben söyleyince sinirleniyor. Sinir çocuk, üstüme doğru yürümeye başlayınca korkuyla geri adımlar atmaya başladım hem üstüme yürüyüp hem de konuşmaya başlamıştı.