Hayatima Giren Mafya Bozuntusu

Bölüm_3_

Bu bölümden sonra hikayenin konusuna gireceğim. Uzun zaman sonra yazdığım için üzgünüm. Bazı sebeplerden dolayı wattpade giremedim. Vote ve yorumlar için teşekkür ederim.. ♥♥

Mutfağa girdiğimde donup kalmıştım. Elimdeki pasta poşeti yere düştü. O sırada diğerleri de arkamdan içeriye gelmişlerdi. Su'nun çığlığından sonra kulaklarım artık uğuldamaya başlamıştı.

Annem yerde kanlar içinde yatıyordu. Kendimi toparlayıp annemin yanına gidip diz çöktüm. Hem ağlıyor hem de bağırıyordum.

-Anne.. Anne.. Lütfen aç gözlerini yalvarırım..

Mert beni sarsmaya başladığımda kendime gelmeye çalıştım. Elimi annemin nabzını ölçmek için bileğine getirdiğimde nabzı atmıyordu. Daha şiddetli ağlamaya başlayarak annemi sarsıyordum, uyansın diye..

Hastane'ye gelmiş annemin annemin bedenini morgdan çıkarmalarını bekliyorduk. Babama haber vermiştik ve 2 saate yanımızda olacağını söylemişti. Kardeşime baktığımda yere diz çökmüş sessizce ağlıyordu. Yanına gidip sıkıca sarıldım ona.

-Ağlama ablam ağlam.. Annemin intikamını mutlaka alıcam

Deyip daha sıkı sarıldım ona. Eğer kim bunu yapmışsa benden çok kötü çekeceği vardı. Koridorda ayak sesleri yankılandığında gelen kişilere baktım. Babam ve korumalarıydı. Ayağa kalkıp tam babamın karşısında durdum. Soğuk bir şekilde yüzüne bakarak

-Eğer annemin ölümü senin yüzünden ise baba ölümün benden olucaktır bunu bil

Deyip tehditkâr şekilde ona bakıp kardeşimin yanına gittim. Tam o sırada morgun kapısı açıldı bir adam çıktı.

-Siz Meyra Akyıldız'ın akrabaları mısınız?

Diye sordu adam. Kafamı sallayarak evet dedim. Cenaze işlemleri için bir kaç şey gerekliymiş. Onları halledince memlekete götüreceğiz annemin cenaze naaşını-öyle mi diyorlar bilmiyorum-. Eve gidip bir kaç eşyamı bir çantama koydum. 1 saat sonra memleketim olan Elazığ için yola çıkıcaktım. Su'ya sarılıp yanaklarından öptüm.

-Kendine çok dikkat et olur mu? Belkim Elazığdan hiç dönmem

-Ne demek dönmem. Okulun nasıl olucak?

-Bu sene dondurmak zorunda kalacağım. Annemin intikamını almadan İstanbula geri dönmeyeceğim.

Deyip son bir defa daha sarıldım Su'ya ve hoşçakal deyip evden çıktım. Aşağıya inip beni bekleyen arabaya bindim.

Elazığa geldiğimizde daha sabahın üçüydü. Elazığın merkez ilçesine bağlı olan hoşköye gittik. Yani doğup büyüdüğüm köye. Araba evin önünde durduğunda ilk ben inerek çantamı omzuma attım. Evin içinden ağlama sesleri geliyordu.

Büyük kapıdan içeri girdiğimde tüm köylü bizim evin bahçesinde toplanmıştı. Demekki herkes öğrenmişti annemin öldüğünü. Kimsenin yüzüne bakmayarak merdivenlerden çıkmaya başladım, odama girip kapıyı kapadığımda kapının arkasına yaslanıp yere çöktüm. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Ağlamam şiddetlenince gözlerim karardı ve sonrası karanlık...

Yavaş yavaş gözlerimi açtığımda yatağımda olduğumu fark ettim. Yatakta dikleşerek gözlerimle odayı taradığımda bu hala nasıl geldiğimi düşündüm. Yataktan yavaş bir şekilde kalkarak yanımda getirdiğim çantamdan pantolon ve arkası uzun bluz çıkarıp üzerimi değiştirdim. Odamdan çıkıp Mert'in odasına gitmeye başladım. İçeriye baktığımda içeride kimse yoktu. Mutfağa giderken Hafize ananın sesini duydum. Onu çok özlemiştim.

Mutfağa girdiğimde herkes beni fark etmişti. Bana üzgün bir şekilde bakıyorlardı. Herkese baş selamı verip hafize anaya baktım. Kollarını açtığında hızlı bir şekilde yanına gidip sıkıca sarıldım ona

-Ahh be bahtsız kızım bu da mı gelicekti başına. Ağlama be kuzum elbet bir gün azalacak annenin acısı

Dediğinde fark etmiştim ağladığımı. Hafize anadan ayrılıp gözyaşlarımı sildim. Yüzüme buruk bir gülümseme takıp hafize anaya baktım

-Sağol hafize anam. Şey diyecektim ben size Merti gördünüz mü?

-Bahçede olması gerekiyor kuzum. Bi bak istersen ona dünden beridir uyumadı hiç olmazsa öğlene kadar bir iki saat uyut onu

-Tamam hafize ana dediğini yaparım, deyip mutfaktan ayrıldım. Bahçeye çıktığımda etrafta Merti ararken bir kiraz ağacının gölgeliğinde oturduğunu gördüm. Yanına gidip oturduğumda kafasını çevirip bana baktı.

-Uyumamışsın tüm gece hafize ana öyle dedi

-Uyku tutmadı abla

-Peki aç mısın ablam. Hem dünden beri sende çokm harap oldun. Hadi birşeyler atıştırda öğlene kadar biraz uyursun

-Tamam senin dediğin gibi olsun ablam, deyip ayaklandık. Eve doğru giderken ona dönüp

-Annemi öldürenlerin cezasını vereceğim. Bize bu acıyı yaşattıklarının cezasını en ağır şekilde çekecekler...