თვალებს ვახელ,მაგრამ სხვაგან ვიღვიძებ.
წამოვჯექი და ოთახი მოვათვალიერე.
კარი იღება.
-კრისტალ!!
დაზი შეშენებული და ჩქარი ნაბიჯებით მიახლოვდება.
არც ფიქრობს ისე მიკრავს გულში,რაზეც არცისე რბილ ხელისკვრას იღებს.
-ჰო ვიცი.დამავიწყდა
-აქ რა მინდა დაზზ
-N/S-ში მოულოდნელად გული წაგივიდა და აქ წამოგიყვანეთ
-რას ნიშნავს წამომიყვანეთ
-ერთი ბიჭი დამეხმარა.იცი?ისიც ავსტრალიელი აღმოჩნდა.
დავუძახებ
დაზი დასაძახებლად გადის.
ვცდილობ გავიხსენო კაფეში რა მოხდა მაგრამ ყოველ მცდელობაზე უფრო იმატებს ტკივილი საფეთქლების არეში.
-გაიცანი კრისტალ. ეს ფელიქსია
-სასიამოვნოა.მადლობა დახმარებისთვის ფელიქს
-ჩემთვისაც სასიამოვნოა. უბრალოდ ლიქსი დამიძახე
ბოლო საათი ავსტრალიაზე ლაპარაკში გავატარეთ.
-დაზზ? აქ კიდევ დიდხანს უნდა ვიყო?
-შეგვიძლია წავიდეთ
საავადმყოფოს სამივე ერთად ვტოვებთ და სახლამდე ფეხით მივდივართ.
-გოგონებო წინააღმდეგნი თუ არ იქნებით მე დაგტოვებთ. მეგობრები მელოდებიან.
ერთმანეთს გამოვემშვიდობეთ და სახლს მივადექით.
გასაღების სასიამოვნო შხარუნის ხმა.კარი ნაზი ჭრიალით იღება და ორივე ჩვენგანი დივანზე ესვენება.
კარზე კაკუნი.დაზი მიდის და პიცით ხელში ბრუნდება.
-როდის მოასწარი?
-ეიი მეხომ უნიკალური დაზი ვარ.რამე გიკვირს?
ორივეს გვეცინება და პიცას 15 წუთში ბოლოს ვუღებთ.
გვიანობამდე ვჭორაობდით და საათმა 12ს დაჰკრა.
დაზს შევხედე.ორივემ ჩავიღიმეთ და დინამიკებში ბოლო ხმაზე ვრთავთ მუსიკას.
YOU ARE READING
The Different Way
Fanfictionსეული. 2019წელი შუაღამე.ცივი ტუჩები და უცნობი სახე. გრილი ქარი და ფოთლების სასიამოვნო შრიალი.პატარა და შეუმჩნეველი ბილიკი ტყეში. უცნობი მაგრამ თან ნაცნობი ბიჭი,თბილი ღიმილით და ქერა ხვეული თმებით. რატომ ვგრძნობ რომ ჩემს წარსულთან კავშირი აქვს?
