Derin Sevgi

Vaftiz Baba

Hermione'nin az önce duyduğu cümle bütün beynini işgal etmiş durumdaydı.

"Harry vaftiz babası sen olur musun?" Dedi Ginny tereddütle.
"Elbette olurum!" Dedi Harry heyecanla .
"Söz mü?"
"Söz..."

****

"Bir daha beni bırakma!"
"Bir daha asla!"
"Söz mü?"
"Söz..."

"Hermione orada mısın?" Diye sordu Pansy.
"Ne! Ah, evet..." diye kekeledi Hermione.
"Daldın gittin tatlım..." dedi Edison gülümseyerek. Hermione de ona gülümseyerek cevap verdi.
"Ben artık kaçıyorum!" Dedi Harry gülerek ve gitti. Hermione başını yavaşça Edison'a döndü.
"Bizi biraz yalnız bırakır mısın Eddy?" Diye sordu Hermione.
"Pekala yarın görüşürüz o zaman.." dedi Edison ve Hermione'yi yanağından öptü. Sonra da arkasını dönüp gitti. Hermione başını kaldırıp arkadaşlarına baktı.
"Bilerek mi yapıyorsunuz?" Diye sordu yorgun bir şekilde.
"Anlamadım neyi?" Diye cevap verdi Ron.
"Sürekli ben unutdukça siz bir tokat gibi yüzüme çarpıyorsunuz! Mutlu mu ediyor sizi bu durum!" Diye bağırdı Hermione.

"Hermione biz gerçekten bilerek yapmıyoruz... Ama anılar bir kelime ile yeniden canlanmaz mı zaten?" Dedi Pansy anlayışlı bir şekilde.
"O bir kelime ile yıkılmaz mı zaten insan!" Diye tısladı Hermione. Karşısındaki dört kişi de sustu. Odada derin bir sessizlik vardı.
"Biz onunla her şeye yeniden başladık! Ama siz hala kabul edemediniz gitti!" Diye devam etti Hermione.

"O zaman yeni baştan?" Diye sordu Harry Seherbaz cübbesindeki tozları silkerek.
"Her şeye yeni baştan..." dedi Hermione ve elini uzattı.
"Ben Hermione Granger."
"Harry Potter.. memnun oldum."
"Ben de.. görüşmek üzere.."
"Iyi günler..."

"Onu sevmiyorsun!" Dedi Ginny isyan ederek.
"Edison ile evleniyorum!" Dedi Hermione.
"Hermione gerçekten, onu bu denli severken?" Dedi Draco.
"Sevgi? Hangi sevgiymiş o? Bizim sevgimiz zamana yenildi!" Diye bağırdı Hermione. Tamamen kontrolünü yitirmişti.
"Zaman bir sevgi için önemsizdir!" Dedi Pansy.
"Evet! Ama eğer o zamanı isteyerek koymuşsan, sevgi bitmiştir!" Dedi Hermione.
"Belki de isteyerek koymamıştır o zamanı?" Diye bağırdı Ron.
"Ciddi misin sen? Üç yıl boyunca bir gün mektup yolladı mı? Ne kadar çabuk affettiniz öyle! " dedi Hermione sinirle.

"Hermione o aslında -"
"Hayır Draco kapatalım lütfen... Sadece anlam veremiyorum, ne kadar çabuk affettiniz.." dedi Hermione.
"Sen de bize üç yıl ceza verdin! Affettiğimiz için!" Dedi Ginny.
"Hazır değildim! Onunla yüzleşmeye! Ama artık daha iyiyim.. Bakıyorum da şöyle bir, o altı yıl tüm sevgiyi emdi bitirdi." Dedi Hermione. Hepsi sessizce Hermione'ye baktı. Sanki inkar etmesini, hala deli gibi seviyorum demesini bekliyorlardı... Ama hayır. Öyle bir şey olmayacaktı..
"Biz... Sadece hak veriyoruz gitmesine -"
" Pansy lütfen yine başlamayalım..." dedi Hermione. Sessizlik...
"Harry sana bir şey dedi mi?" Diye sordu Draco.
"Ne diyecek ki? Seni bıraktım üzgünüm, affet de yine bırakayım mı?" Dedi Hermione küçümseme ile.

"Pekala siz kararınızı vermişsiniz, kapatalım bu konuyu..." dedi Ron.
"Ama Ron on -"
"Tamam Ginny, lütfen." Dedi Draco elini omzuna koyarak.
"Pekala sanırım Rose uyandı, hemen geliyorum.." dedi Pansy ve hemen yukarı kata koşturdu. Hermione arkasından gülümseyerek baktı. Kim derdi Slytherin Prensesi ev hanımı, panik bir anne olacak... Ama şuan bile çok çekiciydi. Açıkca Ron oldukça şanslıydı. Tabi bu konuda Ginny de oldukça iddialıydı - şu aralar hamilelik onu yıpratmıştı...
"Gel babaya gel, minik prenses..." dedi Ron kollarını açarak. Rose da minik ellerini Ron'un yüzüne sürmeye başladı.
"Aslan kızım benim... Gryffindor kızım benim.."
"Ronald Weasley! Sana demedim mi öyle sevmek yok diye! Benim kızım bir Slytherin olacak... Aklını karıştırma çocuğun!" Diye bağırdı Pansy. Bunun üzerine hepsi gülmeye başladı...