Prelude

20 2 0
                                    

[ Prologue ]


"Mr. Yiu! Sigurado ba kayong ila-launch niyo 'yan?" tanong ng kanyang anak na tila hindi mapakali.




Bumuntong hininga ito. "Earl, stop worrying"




Umiling-iling lang ang anak. "How can I? Ni hindi nga tayo sigurado kung maganda ang kalalabasan niyan, Dad! What if that harm humans, especially you!"




Tumingala ito sa mala-adonis na lalaki, na gawa ng kanyang ama, a mechanized human or known—human robot. "He's not. I'm sure of it"




Mr Yiu's blood, sweat and tears were poured to this human robot. At hinding-hindi niya iba-baba ang confidence niya para rito. Maybe his previous inventions had fail, but this one seems not a fail to him.




"Have you even tried it?" napalingon siya sa anak bago bumaba ng hagdan sa kanyang laboratory.





"Not yet. After 5 years and a half, I have..... never try it" napa-pikit ang kanyang anak. His dad is too stubborn. Literally, like 5 years-old.





"Try it. Now" umiling-iling lang ang kanyang ama. Sadyang matigas ang ulo ni Mr. Yiu at desididong-desido na hindi ito susubukan.





"No. Sa launching ko na lang ita-try" His dad is like a kid who'll just invent what he thought of, without any particular reason. What interests him, he'll do it right away, laking pasasalamat niya na lamang at hindi niya namana ang ganoong ugali ng kanyang ama. Or else both of them were working together by now.






"Dad" tawag nito ng may pakiki-usap na tono, tumingin lang sa kanya ang kanyang ama bago itinuloy ang pagpupunas sa human robot na gawa nito.




Mukhang wala na siyang magagawa dahil determinadong-determinado na ang kanyang tatay. Ayaw niya lang naman na maulit ang nagawa ng tatay niyo noon, na talagang pinagsisihan naman ng kanyang ama.





Date: August 17, ****

- Day of Launching -




"Mr Yiu! Good Luck for the launching of your oh-so-called toy" sarkastiko sabi ng isa sa mga kakumpitensiya niya sa kumpanya.





"Thanks" kahit may bahid na pang-aasar na ang igawad kay Mr. Yiu ay wala siyang pakielam. All he could think is his will-be successful launching.




"Mr. Yiu, Mr. Parrox, kumpleto na po ang lahat" ani kanyang sekretarya.




"Good Luck Ezekiel. I hope your Toy won't let you down"




Kumalma. Iyan lang ang tanging paraan na kaya niyang sabihin sa sarili para hindi siya makagawa ng kahit anong bagay naikasisira ng launching.





"Let's all welcome, Mr. Yiu!" Wala man lang pumalakpak kay Mr. Yiu sa kanyang pag-akyat sa entablado, and he already expected that beforehand, sino ba kasing matutuwa na after ilang years na hindi mo paglabas ng iyong lungga ay bigla kang magpapakita with an invention made.





"Good Morning everyone. I, Ezekiel Yiu of Yiu Entertainment, standing infront of you to present my latest invention...." sinenyasan niya ang kanyang tauhan na alisin ang takip. Marami pa siyang sinabi tungkol sa kanyang invention.





Nang matanggal ang takip ay isang matipunong lalaki ang nasa ilalim at tila ba mahimbing ang pagkaka-tulog.




"GCX79613, or known as Kitchi Vermillion...." ano-ano pang binanggit at ipinaliwanag niya tungkol sa human robot na kanyang ipinakita, hindi man niya pansinin ay bakas ang takot sa mukha ng mga stockholders ng kumpanya at iba pang tao na nandoon.




"Don't worry, he's harmless" paninigurado niya bago hanapin ang switch na nakapaloob sa may tagiliran nito.



Processing....

75%......82%......89%.....97%.....99.9%.....100%


"Processing Complete!"


Name: Kitchi Vermillion
Code: xxxxxxx




"Access Complete! Kitchi Vermillion logged in!" ani ng ipad na hawak ni Mr. Yiu.



Unti-unting dumilat si GCX79613 o si Kitchi. "Hi! I'm Kitchi Vermillion. Nice meeting you" sabi nito at tumingin sa palid na animo'y tunay na tao.



"Dr. Yiu! Why are they acting strange?" tanong niya. Bakas sa mukha ni Mr. Yiu ang kasiyahan at tagumpay.





Finally! The most awaited moment of his life! Many people had down Kitchi. Buti na lamang ay hindi ito sumuko.




"Wow!" singhap ng mga tao sa paligid nila. Pati si Mr. Parrox ay hindi maipaliwanag ang nakita.




Yiu hid for almost 6 years just to build this human robot. He underestimated his friend's ability.




"Dr. Yiu! Let's go home. I'm hungry" anito at nagpaunang lumakad. He really is like a human.




"That's all for now, you may continue" sabi ni Mr. Yiu at sinundan ang kanyang robot.




"From this day forward, Yiu Entertainment will be flowed with implements!" sambit nito bago tumalikod sa kumpanya. This is what he had dreamed of. A robot who can lift their company. He's not getting younger and his son can't bear sons, only a daughter.





[ E N D of P R O L O G U E ]



Hi guys! I hope you liked it! Na-inspire lang talaga ako sa binasa kong web comic

Title: The Robot Idol and Fanboy

Hindi ako sa plot na-inspire! Sa tauhan. Boy's Love yun. Masyado kong nagustuhan yung character nung robot na bida kaya naisipan ko ding gumawa ng robot na tao (by imagination) Hope you liked it!


P.S. Don't you dare JUDGE! Wala akong kaalam-alam sa mga robots. Bahala na talaga yung utak ko dito. ╭∩╮


DON'T FORGET TO VOTE [ ⭐  ]
TO  COMMENT
FOLLOW FOR ANNOUNCEMENTS!

GOD BLESS US ALL!

- j_elyen ♥
- (・´з'・)

The Robot Is In LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon