shameless💋malik [tamamlandı]

chapter 19 "get caught up"

Ağlaya ağlaya aynanın karşısında oturmuş yüzüme buz tutuyordum. Yaser'in vurduğu yer morarmıştı. Hayvan herif, ne istemişti ki benden?

Zayn'e söyleyip söylememe konusunda çok arada kalmıştım. Onu babasına nasıl söylerdim? Hem bu sefer gerçekten öldürürdü onu.

Ama bizi bildiğini bilmek zorundaydı, önlem almalıydık. Git gide ona daha da aşık oluyordum, aklımdaydı, kalbimdeydi, ruhumdaydı. Onun aurası farklıydı, her zaman için bu böyleydi.

Ama kendimi sıkışmış hissediyordum. Yaser'in bildiğini hatta gördüğünü düşündükçe yerin dibine batıyormuş gibi oluyordum. Çok utanç vericiydi, aynı zamanda da kaçmamız gerekiyordu.

Bizim hemen kaçmamız gerekiyordu. Korkudan titriyordum hala. Zar zor telefona ulaşıp Zayn'i aradım.

Duymuyordu.

Gerizekalı açsana şunu.

Onu aramayı bırakıp mesaj yazdım. Ne halt yiyiyorsa elbet telefonuna bakacaktı.

dakota: acil bana gel

Göz yaşlarımı silip buzu bıraktım ve saçlarımı topladım. Üstümdeki siyah elbiseyi çıkarıp kenara attım ve ince geceliğimi giyindim.

Uyumak istiyordum. Uyumak ve dinlenmek. Bütün bu olanları düşünmek beynimi çok yoruyordu.

Yatağın içine girip yorganı kafama kadar çektim.

Yaser biliyordu.

Biliyordu.

Yaser bizi görmüştü!

Tanrım lütfen şu an al canımı.

Bu nasıl bir rezillik böyle?!

Aşırı derecede utanç hissediyordum sadece. Yerin dibine girsem yeridir. Yaser'in amacı neydi, neden beni tehtit etti bilmiyorum. Zayn'den uzak durmamın ona ne kazandıracağını merak ediyordum.

Öylece telefonumda gezinip dururken saatin gece ikiyi geçtiğini fark ettim. Uykum vardı ama uyuyamıyordum.

Ekranım birden kapandı ve bir arama geldi.

Zayn.

Hemen açıp kulağıma götürdüm. "Noldu, hemen beni mi özledin?" dedi neşeli sesiyle.

"Zayn." Sesim buz gibiydi.

"Hemen bana gel. Konuşmamız gerekiyor."

"Dakota, iyi misin?"

"Değilim. Gel."

Onun şaşırdığını hissediyordum. Verecek cevap bulamamıştı. Hemen telefonu kapattı ve ben ona nasıl söyleyeceğimi düşünmeye başladım.

Olmuyordu, çıkamıyordum işin içinden.

Aslında, ben en iyisi eşyalarımı toplamalıydım.

+

Kapıyı açtığımda karşımda Zayn'i görür görmez hızla boynuna atladım.

"Zayn.."

"Ne oldu aşkım?"

Ağlamaya başlamıştım çünkü çok mutsuzdum.

İkimiz içeri geçtik ve kapıyı kapattım. "Dakota..İyi misin?"

"Değilim." yutkundum ve onu elinden tutup koltuğa oturduk. Yüzümü inceledi. Parmakları yanağımın üstündeki morlukta gezindi. Sinirle kaşları çatıldığında konuşmam gerektiğinin farkındaydım. "Ne oldu yanağına?!"