Vakit geldi... Hadi kendine güven, bunu yapabilirsin.
Annemin bu sözleri beni ne kadar ikna edebilirdi ki? Bana bu gözlerle bakarken ona nasıl inanabilirdim. Ama bunu yapmam gerek belki zor olacak, neler yaşayacağımı tahmin bile edemediğim bir yere gidecektim.
Annemin soğuk ellerini tenimde hissettim ve aniden bana sarıldı. Ona sıkıca sarıldım, kendimi serbest bıraktım. İstemsizce gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Hızlıca gözyaşlarımı sildim ve Erk'in içine geçip uzandım.
Başımda onlarca insan bekliyordu ama en yakınımda annem ve erkek arkadaşım vardı. Erkek arkadaşım Acton'ın baş ucumda veda eder gibi konuşması beni korkutsa da geri dönüşü yoktu.
Hazırım dedikten sonra gözlerimi korkuyla kapattım.
