Compulsive Enchantress

Capítulo 4

Larawan

Well, she.. being so talkative make sense anyway.

Diaval Laurent Homer, huh?

I laughed inside my head because of my own thought. Pangalan palang demonyo na. No wonder he's from underworld.

This chipmunk keeps on talking at di ko naintindihan ang kaniyang mga sinasabi. Tama na ang nalaman ko.

“shh!” victoria shush, that made us to stop from walking.

I examined the place, tall trees and falling dried leaves to the ground. And there's a two man and a girl standing and it seems like they're fighting about something.

Nasa likod naman ako ngunit parang wala akong maramdaman na kahit anong kaba kung sakaling umatake sila o kami.

Biglang tumawa ng malakas si chipmunk and she started to raise her umbrella and targets the three people in a not very far distance from us.

She cast something, na nagpalingon sa mga iyon at naging handa dahil sa pagatake niya.

Olivia giggled as she attacked the guy with a shield protecting the girl, and the other guy was about to take the chance to attack olivia, and homer shielded olivia from her back using his huge black sword.

Nagsimula na ring umatake si victoria at morgan, ako ang natira sa kinatatayuan ko, hinanap ng mata ko ang isa pang lalaki na kasamahan ni olivia at naroon na siya nakikipaglaban rin.

Inaligid ko ang aking mga mata sa mga matatayog na mga puno. May nakita akong isang babae.. hindi, tatlong babae sa magkakahiwalay na puno at nasa sanga sila na nakatingin sa akin.

Shit! I immediately grab my flintlock and pull the trigger at them, targeting the nearest girl to me.

Marahan niyang kinalabit ang kung ano mang iyon na hawak niya at naging sanhi ng nakakahalinang tunog na siyang nagpabalik sa bala ko at kaagad akong umiwas.

“Sumuko na kayo” wika ng isa sa kanila, siguro'y mga kasamahan ito ng tatlong natagpuan kanina.

Nagmukhang pain ang tatlo kanina, na kung sakaling may darating ay sila ang titirahin, at para hindi mapansin ang iba pang nakaaligid.

They must be merge with each other's team.

I looked at the girl again, hindi ako nagkakamali sa kaniyang instrumento. Isang harp.

It must be her weapon.

I dropped my flintlock and grab my musket. I target the other two and they jump towards me to attack.

Iniharang ko ang baril ko sa kaniyang ipangsasaksak saakin, i bet it's kunai.

“Magenta! Slash her!” the other girl named magenta i guess, was about to stab me to the right, which the muzzle of my musket points towards her direction that the body of my gun is shielding me from the attack of the other girl.

I pulled the trigger of my musket and it hits her left ear, causing it to bleed so hard.

That magenta screamed while holding her left ear, bleeding.

Lumayo ang ako ng kaunti ng daluhin ng dalawa ang babaeng nabaril ko sa tainga.

Nakita ko rin na palapit ang iba pang kasama nila na nakikipaglaban kanina kina morgan.

“Let's go! Kailangan natin silang unahan sa battle end nito, so we can get a reward from headquarters” bunganga ni morgan.

I just nodded my head, muli kong tinignan ang isang grupo, the guy with a shield is healing her left ear. Oh right, we need to go. I picked up my guns and placed it to its own case.

Nakita kong tumakbo na sila, at ako ulit nanaman ang nahuhuli. I knew it! Hindi naman alam ni morgan na may end battle dito, siguro'y sinabi lang sakanya ni homer dahil nakabuntot siya lagi doon.

Annoying.

We reached the end of the battleground, we ranked as second, aling team kaya ang nauna?

Our trainor, he thinks that we might die inside, very funny.

Halata naman sa pagsasalita nya nagbibiro siya noon ngunit seryoso ang boses.

Malamig kong tinignan ang mga kasamahan ko at sumenyas kay morgan na aalis na ako. She nodded her head.

Aksidenteng naigala ko ang aking mga mata sa lalaking kinaiinisan ko. Dipshit!

He's looking at me while smirking, this guy!

Kumunot ang noo ko at tumalikod na upang magpunta sa aking dormitoryo.

Habang naglalakad ay wala akong nakikitang mga studyanteng pagala gala pa rito sa hallway. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga maaaring mangyari sa susunod na mga araw.

Pagkapasok sa aking kwarto ay kaagad kong binuklat ang libro na binigay saakin. I tried to understand what's written on the book.

Ang naiintindihan ko lang ay ang mga litrato sa bawat pages na pawang kwento ito. Hindi ko pa rin maintindihan ang mga nakasulat rito kaya sa mga larawan ako nakatingin.

Sa unang pahina ay ang dalawang babaeng balingkinitan na may hawak ng baril ng katulad ng saakin. At dalawa ito na hawak nila, tig-isa sa isang kamay.

Namangha ako dahil sa totoo lang ay mabigat ang musket. Paano?

Nasa magkabilang gilid ang mga babae at may isang kuna ng bata sa gitna.

Ang babaeng nasa kaliwa ay parang si mama. Napasinghap ako ng kamukha din ng aking lola ang babaeng nasa kanan.

Napakunot ang aking noo. I lift the second page.

Lumaki ng lumaki ang batang babae hanggang sa nagdalaga. Nasa ika-labing pitong pahina na ako at ang babae ay balingkinitan rin ang katawan ngunit hindi kita ang mukha. Kahit sa ibang pahina na kasama siya. Walang mukha akong nakikita sa kaniya.

Nang inilipat ko ang ika-labing pitong pahina ay wala ng larawan rito, puro sulat na lamang na hindi ko alam kung paano basahin dahil iba ang lengguwahe.

Isinarado ko ang libro, mukhang wala din akong mapapala riyan.

Nang ibabalik ko na ang libro sa munting silid aklatan sa aking kwarto ay may nahulog roon.

Pinulot ko at nakitang litrato iyon naming tatlo, si papá, ako at si kuya.

I'm just a baby here, papá is carrying me and smiling while holding me, and my brother looks like he's already 5 years old i guess?

He's so handsome, malapad siyang nakangiti. I miss you, kuya, mama.

A tear scaped from my left eye, I'm broken until now but.. i need to be strong.. i need to be tough.

Yinakap ko ang larawan na hawak ko at ibinuhos lahat ng aking luha. Ito ang huli na iiyak ako, magpapakatatag ako. I don't want to lose papá and other people who needed my help.