Compulsive Enchantress

Capítulo 5

Years

Dumaan ang mga taon na nagklase at physical practices ang naganap, sinubukan ang aming mga galing. And some of them knows na wala talaga akong charm. Anong gagawin ko? Kung wala talaga edi wala.

Hindi ko rin hinahayaan na maging hadlang pagkakaroon ng walang charm, I'm using my skills to help them. Kaming tatlo nina morgan at victoria. They're enhancing their charm and skills.

I'm here with them and our trainor, he's teaching us a lot and we're comfortable with him so, no issues.

“Acadia” tawag ni lucius.

Liningon ko siya, seryoso siyang nakatingin saakin at ngumiti ng ibinaling ko ang tingin ko sa kanya.

Kumunot ang noo ko, tumikhim siya bago magsalita, “Empty your mind, believe in yourself that you have a charm”

Tumingin ako sa lupa, i rolled my eyes because of what he said, i just nodded my head to act like i care of anything that he says.

“You know.. My mother had a friend once, her friend was a late bloomer like you before” that, catches my attention.

“But when she already have her charm, she was the most powerful enchantress, here, in our land.”

Sa mga taong nagdaan, nagsikap ako na makipaglaban. Natutunan ko rin ang paggamit ng baril sa iba't iba pang paraan na hindi ko pa natutuklasan noon.

Sa mga physical battles namin sa Arena de Battaglia. Three years had past but my charm… it's still unknown.

Pero sa mga nakaraang taon, labis ang pagsakit ng aking kanang mata.

When the clock strikes twelve, my right eye keeps on tearing blood.

Hindi ko ito binabanggit kina Morgan, o kaya'y kay Lucius.

Wala paring nakakaalam sa kanang mata ko, they're not really curious 'bout my right eye.

Siguro'y iniisip nilang emo talaga akong babae. How funny.

And i can't stop on thinking, ilang taon pa? ilang taon pa ang kaya kong hintayin para lumabas ang charm ko?

Mama, anong dapat kong gawin?

I trained myself so hard. I'd almost killed myself from starvation. Lucius teach us so many things. But i can't relate when he's teaching Morgan and Victoria about their charms.

Kung paano nila kontrolin iyon ng tama, I'm just staring them afar everytime that they're talking about charms. I isolate myself to them.

Madaming nangyari sa mga lumipas na taon, pero wala paring nangyari, walang nangyari saakin.

Habang nagmumuni-muni sa aking kuwarto ay naririnig ko ang mga tugtugan mula sa baba. May isang kasiyahan na magtatapos na ang pagaaral namin at maglilingkod na kami sa kaharian.

Bibigyan kami ng misyon, sa bawat mga kaharian na mapapatapat saamin. At ang lahat ng mapagtatagumpayan naming misyon ay may kaakibat na pabuya.

Lumabas ako sa aking kuwarto at nagtungo sa malaking puno sa may labas. Naupo ako sa mga ugat niyon at pinagmasdan ang mga dahon nito mula sa kanyang mga sanga.

I always think about my chant. Siguro nga at wala ako nun. Siguro nga-

“What are you doing here?” sa isang mababa at baritonong boses ay napatigil ang aking pagmumuni-muni.

“I'm sitting here, can't you see?” his forehead creased and when i looked at his eyes, it was dark.

Napairap nalang ako at tumayo na, pinagpag ko ang aking pantalon at akmang aalis na nang magsalita siya.