Karlı bir çarşamba günüydü sessiz yağan kar taneleri tüm şehri beyaz bir örtü gibi örtmüş. Sessizliğin içinden gelen bir kaç kuşun ötüşü sükuneti bozmuştu. Kar öyle güzel yağıyordu ki tüm her şey temizlenmiş tüm Kirlerinden Arınmıştı.
Her geçen saniye kar daha da hızlı yağmaya,yerler bembeyaz olmaya devam ediyordu eve yetişmesi gerekiyordu. Bu kadar hızlı ve sık yağan kar taneleri nasıl oluyorda bu kadar birbirine benzemeden havada süzülerek gökyüzünden yere doğru inerken nasıl birbirlerine değmeden birbirlerine engel olmadan bu kadar nazikçe yere düşüyorlardi ? Bunun cevabını düşünürken adımlarını her geçen saniye daha da artırmaya devam ediyordu. Bastığı her adımda ayakları kara batıyor yürümesi zorlaşıyordu. Bu kadar zorlanarak yürümesine rağmen bastığı her adımda ayaklarının yere Batıp çıkarken ki ses onu mutlu ediyordu. Onun bu kadar hızlı adımlarla eve gitmesini gerektiren tek sebeb ele avuca gelmeyen fakat bir o kadarda sevimli olan annesinden ona kalan küçücük bir kuştu...
